ေမေမ

ႏိုးထတဲ့ မနက္တိုင္းမွာ

တေန႔တာအလုပ္ကိုေတြးျပီး

စိတ္ညစ္စရာ စိတ္ရႈပ္စရာေတြနဲ႔ မ်က္ႏွစ္သစ္တိုင္း

ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀က

ေမေမ့ရဲ့ အသံခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔

အိပ္ယာႏိုးတတ္တဲ့ အျဖစ္ကို သတိယမိတယ္ ။

  ေလာဘလမ္းကိုေလွ်ာက္ဖို႔ 

မာယာ၀တ္စံုကို၀တ္

ေငြေပးျပီး၀ယ္ရတဲ့

ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္ေမာ့ေသာက္ျပီး

   ဟန္ေဆာင္တဲ့ အျပံဳးေတြနဲ႔ ၾကိဳဆိုမဲ့

အလုပ္ကိုသြားဖို႔ျပင္တိုင္း

ဘ၀ပန္တိုင္လွဖို႔ ေဟာင္းႏြမ္းျပီး သန္႔ရွင္းေနတဲ့

  ေက်ာင္း၀တ္စံု ျဖဴ စိမ္းေလးနဲ႔ လြယ္အိတ္ေလးကိုေပး

ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ ထမင္းခဲေလးေကြ်းျပီး 

နဖူးထက္မွာ ၾကဴၾကဴပါေအာင္ေမြးလို႔

     ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဆီသြားခိုင္တဲ့

ေမေမ့ေအးရိပ္ေလးကို လြမ္းမိတယ္ ။

 ေလွ်ာက္လွမ္းရတဲ့ လမ္းတိုင္း

အလွဲလွဲ အျပိဳျပိဳ

ဟန္ေဆာင္ျပီး သံုးမရတဲ့ အျပံဳးလွလွေတြၾကားထဲ

လူတကာရဲ့ ေလွာင္ေျပာင္မႈ႔ၾကားမွာ 

ကိုယ့္အားကိုကိုးျပီးထတဲ့အခါတိုင္း

မာနဖိနပ္တရံနဲ႔ (တလြဲမာန) 

ညစ္ေပေနတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ ဦးထုပ္ေဆာင္း

ေျခလွမ္းေတြခိုင္ျပီအထင္နဲ႔

ေမေမ့ရင္ကို ဇုန္ကုန္ျပီးထြက္ခြာသြားဖို႔ျပင္

အမွတ္မထင္လဲွက်တုန္းက 

နားလည္ေပးမႈ႔လက္တစ္စံုနဲ႔ ထူေပးခဲ့အျဖစ္ကလဲ

မေန႔ကလိုပါပဲ  ေမေမ ။

အေမ ေမေမ မာမီ အေခၚေတြဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း

ျမန္မာျပည္ မေလးရွား ေအာ္စီ ယူအက္

ေရေျမေတြဘယ္လိုပဲျခားျခား

မေျပာင္းလဲတဲ့ အရာတစ္ခုပဲရွိတယ္

ေမေမ့ေမတၱာ 

ေမေမ့အၾကင္နာ

ယုယမႈ႔က ဖဲေမြ႔ယာ

နားလည္းေပးတတ္တဲ့

အႏႈိင္းမဲ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြကေတာ့

ကမၻာပ်က္ျပီး အေနာက္မွေနထြက္ေတာင္

မေျပာင္းလဲမယ့္ 

ထာ၀ရသစၥာ ေမေမ့ေမတၱာပါ ။

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္