ကဗ်ာေတြစုပ္ယူထားတဲ့ ပန္းစံပယ္ရဲ့ ရနံ႔သင္းသင္းေလးႏွင့္ စိမ္းစိုေနေသာ ကဗ်ာလြင္ျပင္က်ယ္

ပန္းစံပယ္

Sunday 27 May 2012

20 comments


ပန္းစံပယ္
ရနံ႔က ၾကဴၾကဴေမြး
အေရာင္က ျဖဴျဖဴေဖြးနဲ႔
မိုးသားမေမွ်ာ္
ေရေလာင္းလဲပြင့္
သူ႔အက်င့္က
မမွီခိုတဲ့ ပန္း။

ပန္းစံပယ္
ပင္ျမင့္မွာ မပြင့္လန္းေပမဲ့
ေျခရင္းမွာလဲ ၀ပ္ဆင္းမေနပါဘူး
အထီးက်န္ တပင္တည္းပြင့္တဲ့ပန္းမဟုတ္လို႔
ရိုးတံေတြ ခိုင္ခိုင္နဲ႔
စည္းလံုးတဲ့ ပန္း။

ပန္းစံပယ္
ရနံ႔ေတြ မရိုင္းသလို
ဖူးစမွသည္
ေၾကြလြင့္တဲ့ထိ
ေမြးရနံ႔ေတြးျဖန္းပက္လို႔ရယ္
၀န္းက်င္ရပ္ရပ္
ေမႊးလြန္းသည့္ ပန္း။

ပန္းစံပယ္
ဆူးသားမ၀ိုင္း
ကိုင္းဖ်ားထိပ္ဆီ
မိုးေလမေၾကာက္
ေနေလာင္ထိလဲ ညိဳးႏြမ္းမျမန္တဲ့
ရဲရင့္သည့္ပန္း။

ပန္းစံပယ္
အမ်ိဳးတူျပီး
အေရာင္ကြဲျပား
ရနံ႔ေတြမတူညီတဲ့
ပန္းမ်ိဳးေပါင္းလယ္
အျဖဴပဲပြင့္
တမ်ိဳးတည္းရနံ႔နဲ႔
သစၥာဒီပန္း
စံပယ္ပန္း။

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္
စံပယ္ခ်ိဳအတြက္ အမွတ္တရေန႔ေလးမို႔ သူ႔အတြက္ အမွတ္တရေရးထားေသာကဗ်ာေလးက ျပန္တင္ထားပါသည္။

ျပန္လာပါေတာ့ မီး ရယ္

Thursday 24 May 2012

16 comments
မိုးရြာေပမယ့္
ထီးမပါလဲ
လမ္းေလွ်ာက္လို႔ရတယ္။

ေနပူေပမယ့္
ေဆာင္းစရာမရွိလဲ
ေခါင္းမွာ မီးထေတာက္စရာ
 အေၾကာင္းေတာ့မရွိပါဘူး။

ေဆာင္းမွာ ေအးခဲေနေပမယ့္
မီးပံုေဘး ေစာင္ၾကမ္းေလးနဲ႔
ေကြးလို႔ရေသးတယ္ ။

အခုေတာ့
မီးကမလာ
ဆက္သြယ္ေရးေတြ ျပတ္
စာက်က္တဲ့ ကေလးေတြရဲ့ ဖေယာင္းတိုင္းမီးကေရာ
အိမ္ေတြကို မေလာင္ကြ်မ္းႏိုင္ဘူးလို႔
သင္ အာမခံရဲလား  ။

ညအခါ လသာသာ
ကစားမလား နားမလားတဲ့
ငယ္ငယ္ကသင္ဖူးတာပါ
ေန႔ညအခါ မီးေတြလာ
စာက်က္မလား အလုပ္လုပ္မလား
ဒီလိုစာေတြ သင္ ခ်င္ခဲ့တာပါ
အခုေတာ့
လ ကို အားကိုး
ကစားဖို႔နဲ႔ နားဖို႔ပဲ သင္ေပးလိုက္ေတာ့
အေမ့သား အပ်င္းထူေနတာေပါ့ ေဖတို႔ေမတို႔ေရ။

မီးေဘးေရွာင္ မေလာင္ခင္တား
မီးေၾကးေဆာင္ မလာတာကမ်ား ေနေတာ့
ဖေယာင္းတိုင္ေတြမင္းမူ
မီးခြက္ေတြ အိပ္ငိုက္ေတာ့
ျပာျဖစ္ရ အိမ္ ယာ ေတြ ။

ေရကာတာေတြက ဖားရွာဖို႔လား
ဆည္ေျမာင္းေတြက ငါး ဖမ္းဖို႔ပဲလား
လွ်ပ္စစ္မီးဆိုတာ ဆည္ထဲမွာ ေရ ရွိရင္ျဖစ္ေပမယ့္
ပိတိေတြျဖာေနတဲ့ ျပည္သူေတြမ်က္ႏွာ
လွ်ပ္စစ္ေရာင္စံုမီးၾကားမွာ မျမင္လိုလို႔မ်ား
ေရကာတာ ေတြမွာ ေရေတြခန္းေျခာက္ေနတာလား ေဖတို႔ ေမတို႔ ေရ။

ကြ်န္ေတာ္ေရးတဲ့ စံပယ့္အေၾကာင္း(အိပ္မက္သခင္မေလးပန္းစံပယ္)

Tuesday 22 May 2012

15 comments
လႈိင္းၾကမ္း ေလရမ္း မုန္တိုင္းလမ္းၾကားထဲ အတၱေက်ာပိုးအိတ္မွာ စုတ္ျပဲေနတဲ့ မာနအပုပ္အသိုးအခ်ိဳ႕ ေလာဘမုဆိုးေတြၾကား ေျပးလႊားရတာမ်ားလြန္းလို႔
ပါးလွပ္လွပ္ ေမာဟ ဖိနပ္တစ္ရံ မာယာ၀တ္ရုံအေပါက္အျပဲနဲ႔လူတစ္ေယာက္အတြက္ နားခိုစရာ ေအးျမရိပ္ကို ရွာေဖြခရီးဆက္ရင္း........
ေမာပန္းလြန္းလို႔ ေလးလံတဲ့ ေျခတစ္စံုကို ေရွ႔မဆက္ႏိုင္ ျပာေ၀ေနတဲ႔ မ်က္၀န္းမွာ စိမ္းလန္းတဲ့ ေတာအုပ္ကို ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္ရင္း ကမၻာေလာက ကေန ခဏတာေတာ့ ငါထြက္ခြာသြားမိတယ္ထင္တယ္။ သတိထားမိတာက အသိတရားရဲ့ ၀င္ေလမွာ ေမႊးပံ်႔တဲ့ ရနံ႔တမ်ိဳး ထြက္ေလမွာလဲ တူညီတဲ႔ ရနံ႔မ်ိဳးမို႔ အျမင္အာရံုကို အားယူဖြင့္
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သံေယာဇဥ္ျမက္ခင္းျပင္မွာ စိမ္းလန္းတဲ့ ပန္းေပါင္းစံုၾကားက ေမႊးပံ်႔တဲ႔ ရနံ႔နဲ႔ ငါ့အသက္ကိုဆက္ေပးခဲ့တဲ့ ပန္းရနံ႔တစ္မ်ိဳးကို အားယူထျပီး
ငါရွာေဖြေနေလရဲ့............။


 အေရာင္အေသြးစံုတဲ့ ပန္းအလွေတြၾကား ေဒါသကင္းကင္း မာနရွင္းရွင္းနဲ႔ စိတ္လက္ရွည္ရွည္ထားျပီး ငါရွာေဖြေနေပမယ့္ ထူးျခားစြာ ငါေမာပန္းမႈ႔ေတြေပ်ာက္ျပီး အားအင္သစ္ေတြရသလိုမ်ိဳး ငါဟာ ေပါ့ပါးလြတ္လပ္ျပီး ပန္းကေလး ရနံ႔နဲ႔နီးေလ ေျခးလွမ္းေတြက အဓိပၸါယ္ရွိသလို ခံစားရေလေလ။ ဒါဟာ ငါ့ဘ၀အတြက္ စစ္မွန္တဲ့ ရွာေဖြမႈနိဒါန္းပါပဲေလ။

 ၀င္သက္ ထြက္သက္တိုင္း ရနံ႔က ပိုေမႊး ရင္ခုန္သံစည္းခ်က္ကပိုမွန္ မ်က္၀န္းနဲ႔
၀င္သက္ထြက္သက္ေတြပူးေပါင္းျပီး ငါ့ဘ၀ရဲ့ ေမွာ္ဆန္တဲ့ပန္းမ်ိဳးမဟုတ္သလို ႏွလံုးသားရဲ့ ေတာ္၀င္ပန္းဟာ လက္တစ္ကမ္းက စိမ္းစိုတဲ့ျမက္ခင္းထက္စိမ္းစိုမႈသခင္အရြက္စိမ္းေတြျခံရံ အေျခခိုင္တဲ့ ပင္စည္သြယ္သြယ္ေလးေတြရဲ့ ထိပ္ဖ်ားက ျဖဴစင္တဲ့ သရဖူေပါင္းမ်ားစြာ ပြင့္ဖတ္ေတြက အေတာင္ေညာင္းလို႔နားေနတဲ့ ခိုျဖဴေလးမ်ားအလား ပန္းပြင့္ပန္းခိုင္ေတြနဲ႔ ပန္းရံုေလးကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ အသက္ရႈရပ္တန္႔သြားသည့္အလား ရင္ခုန္သံက ျမန္လြန္းေနလိုက္တာ။ ဒူးတုန္ေနေပမယ့္  ႏွလံုးသားေျခတစ္စံုရဲ့ေခၚေဆာင္ရာလိုက္ရင္း တိုးတိုးေလး ကပ္ေမးမိတယ္။ သူကလဲ ရိုးရိုးေလးပဲျပန္ေျဖပါတယ္ ပန္းစံပယ္တဲ့။


အေမွာင္ေတြၾကားကေဆာင္ယူလာတဲ့ ငါ့ခႏၶာကိုယ္က ေမႊးပ်ံတဲ့ ပန္းရနံ႔နဲ႔ ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။
 စံပယ္ပန္းေလးေဘးမွာ ထာ၀ရေမွးစက္ခ်င္လိုက္တာ။ ငါ့အေတြးေတြကို သူ သိေနလားပဲ ငံုေနတဲ့ ပန္းဖူးေလးတစ္ခု ပြင့္လႊာေလး ဟ သြားတာ ငါျမင္လိုက္တယ္။ ဒါဟာ ပန္းေတြရဲ့ အျပံဳးလား ။ တကယ့္ကို ျဖဴစင္လြန္းတဲ့ အျပံဳးပဲ တသက္တာမွာ ပထမဦးဆံုးျမင္ဖူးတဲ့ ရိုးသားတဲ့ အျပံဳးေလးတစ္ပြင့္ေပါ့။ေန႔ညေတြတိုင္းမွာ ပန္ရံုေလးေဘးမွာေနရင္း ပန္းကေလးရဲ့ စိတ္ရင္းေစတနာစကားေတြကိုၾကားနာရင္းနဲ႔ အခုဆို ငါ့ဘ၀မွာ
ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္အသစ္တစ္ခုထပ္ရျပန္ျပီ။
ေက်းဇူးပါ ပန္းကေလးရယ္။ တကယ္ဆိုနင့္ရင္ထဲမွာျဖဴစင္လြန္းလို႔ ပြင့္တဲ့ပန္းအေရာင္ကပါဓါတ္ကူးျပီး ျဖဴသြားသလားလို႔ မၾကာမၾကာေတြးမိတယ္။

အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့ စံပယ္ပန္းေလးကို ငါ့ဘ၀ထက္ ျမတ္ႏိုးတြယ္တာ ခ်စ္မိေနျပီဆိုတာ
ငါ့ႏွလံုးသားက အသက္ရွဴတိုင္းငါ့ကို အသိေပးေနေပမယ့္  ပန္းစံပယ္ေလးကေတာ့ ဘယ္လိုခံစားေနသလဲဆိုတာ သိခ်င္ေပမယ့္ မေမးမိေအာင္ၾကိဳးစားရင္း ပန္းရံုေလးကို လံုျခံဳစြာ ႏွလံုးသားနဲ႔မိုးျပီး ေမတၱာရည္ေတြ ျဖန္းေပး သူ႔ဆီက ဘာသာျပန္မယ့္ စကားတစ္ခြန္းကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္းေပါ့............။


(ေက်းဇူးတင္လႊာ။    ။ကြ်န္ေတာ္စာေရးျဖစ္ေအာင္ အခ်စ္ေတြေပး ဘ၀တစ္ခုလံုးယံုၾကည္စြာ အပ္ႏွံထားေသာ ခ်စ္ဇနီး စံပယ္ခ်ိဳ ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္မေရးတတ္တဲ့ အက္ေဆးေလးေတြကို ေရးျဖစ္ေအာင္ တိုက္တြန္းျပီး မအားလပ္သည့္ၾကားက စာေတြပါျပင္ေပးေသာသူငယ္ခ်င္းအား အရမ္းကို ေက်းဇူးပါ)
လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္

သက္မဲ့ဆိုေပမယ့္ ခံစားခ်က္ေတာ့ရွိႏိုင္ပါရဲ့

Saturday 19 May 2012

16 comments
ငါ နင့္ အေပၚရပ္တယ္
ငါ နင့္ ကိုဖိအားေတြေပးတယ္
ငါ နင့္ ကို ခရီးၾကမ္းေတြေလွ်ာက္ခိုင္းတယ္
ငါ နင့္ ကို ပူေလာင္ျခင္းေတြခါးစီးခံခိုင္းတယ္
ငါ နင့္ ကို အညစ္အေၾကးေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးတယ္
ငါ နင့္ ကို ဆူးေညွာင့္ ခလုတ္ေတြအေပၚ နင္းေလွ်ာက္ခိုင္းတယ္
ငါ နင့္ ကို ရႊံဗြတ္ႏြံမွာ မြန္းၾကပ္ေစတယ္
ငါ နင့္ ကို သစ္လြင္ေနရင္ လူေတြၾကားခ်ျပ ဂုဏ္ယူတတ္တယ္
ငါ နင့္ ကို ေဟာင္းႏြမ္းေနရင္ လူျမင္မခံခ်င္ေတာ့ဘူး
ငါ နင့္ ကို လိုအပ္ရင္သံုးျပီး မလိုအပ္ရင္ေတာ့ အထီးက်န္ေနေလေပါ့
ငါ နင့္ ကို သံုးလို႔ ၀ သြားေတာ့ နင္ဟာ အမႈိက္ပံုး(သို႔မဟုတ္) လမ္းေဘးတစ္ေနရာမွာပိုင္ရွင္မဲ့မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ေပါ့
ငါ နင့္ ေနရာမွာ အသစ္ကို အရင္ကနင့္လိုပဲ အသံုးခ်ရင္း.............

နင္ ငါ့ ကို ရပ္တည္ခြင့္ေပးတယ္
နင္ ငါ့ ကို ျမင့္တင္ေပးတယ္
နင္ ငါ့ ကို ပူေလာင္ျခင္းေတြကို ကာကြယ္ေပးတယ္
နင္ ငါ့ ကို အျမဲသန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေအာင္ ေဆာင္မေပးတယ္
နင္ ငါ့ ကို ေျမေပၚေျမေအာက္ အႏၱရာယ္မွန္သမွ် ေျဖရွင္းေပးတယ္
နင္ ငါ့ ကိုေတာ့ ရွင္းသန္႔ေစျပီး နင္ကေတာ့ မြန္းၾကပ္တဲ့ ရင္တစံုနဲ႔ေပါ့
နင္ ငါ့ အတြက္လူေတြၾကားမွာ စြဲေဆာင္မႈ႔ေတြေပးခဲ့တယ္
နင္ ငါ့ အနားကေန တိတ္တိတ္ေလး ထြက္ခြာသြားဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတယ္(ငါ့အတၱအတြက္ ထြက္ခြာျခင္းေပါ့)
နင္ ငါ့ရဲ့ ရက္စက္ျခင္း မတည္ျငိမ္တဲ့ ျမတ္ႏိုးမႈ႔အတြက္
နင္ အခုေတာ့ ဘယ္ဆီေရာက္ေနျပီလဲကြယ္........
မွတ္ခ်က္။     ။စီးခဲ့ဖူးတဲ့ ဖိနပ္မ်ားစြာအတြက္(သို႔မဟုတ္) အတၱအတြက္ အသံုးခ်ခံ သက္မဲ့အေၾကာင္း)
လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္

ကြ်န္ေတာ္ေရးတဲ႔ လြင္ျပင္အေၾကာင္း

Thursday 17 May 2012

21 comments
အေတြးေပါက္တူးနဲ႔ ေျမျမွပ္ထားတဲ့ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းစာအုပ္ကို တူးေဖာ္ျပီးျပန္ဖတ္ၾကည့္မိတယ္။

စာအုပ္အဖံုးဒီဇိုင္ကိုက စိတၱဇဆန္ျပီး ဖတ္ခ်င္စရာတစ္စက္ေလးမွမေကာင္းတဲ့ အျပင္အဆင္မ်ိဳးနဲ႔မို႔ ကိုင္ထားျပီးမွ ျပန္ပစ္ခ်လိုက္ခ်င္တာ ဒါေပမယ့္လဲ မျဖစ္ေသးပါဘူး ဒီစာအုပ္ကိုဒီေန႔ဖတ္မွ ျဖစ္မွာပါေလ။စာမ်က္ႏွာ (တစ္)အဖြင့္မွာကတည္းကကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ထားတဲ့ မိခင္ကို ဒုကၡေပးေနတဲ့အခန္း မိခင္ကေသြးေတာင္းလို႔ဆိုျပီတၾကိမ္တခါမွ မေသာက္ဖူးတဲ့ ေဆးလိပ္ကို သူ ကိုယ္၀န္ရွိမွေသာက္တတ္ျပီး သူလဲေမြးျပီးေရာ ေဆးလိပ္လဲျပတ္ေရာတဲ့ လူေတာင္မျဖစ္ေသးဘူး ဇာတိကေတာ့ျပေနျပီ ။
ကဲ ေမြးတဲ့အခန္းေရာက္လာပါျပီ ... အခ်ိန္က ေန႔လယ္၁၂နာရီေက်ာ္ ေန႔က စေနေန႔ ေနေတာ့တက္တယ္ ေရတက္မတက္ေတာ့ ပင္လယ္နဲ႔မနီးလို႔ မသိလိုက္ေပမယ့္ ရိုးရာကိုေတာ့ လြန္ဆန္လိုက္တယ္ ဓါးထမ္းမေက်ာ္ပါဘူး အနမ္းဦးနဲ႔ပဲ လူ႔ေလာကထဲကိုေရာက္လာတဲ့ သူ႔ကို ၾကိဳဆိုခဲ့ၾကတယ္။ ၾကယ္ေတြအိပ္တဲ႔ ေန႔ခင္းမွာ သူကပူလို႔ ဆိုျပီအေၾကာင္းျပ ငိုတတ္သလို တခါငို တစ္နာရီဆိုလားပဲ။ ေနမင္းခရီးထြက္လို႔ ေမွာင္မိုက္တဲ့ညက ခရမ္းခ်ဥ္သီးေရာင္မီးလံုးကို ႏွစ္သက္စြာၾကည့္ေနတတ္ျပီး သန္းေခါင္းေက်ာ္ ညဥ္းနက္လဲ သူက မအိပ္စက္လို႔ မနက္ေစာေစာစီးစီးအလုပ္သြားမယ့္မိဘေတြမွာ အိပ္ေရးပ်က္ေပါင္းလဲမနဲေတာ့ပါဘူး။ စာမ်က္ႏွာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ေပမယ့္ ေကာင္းခန္းကို မရွိဘူး ကေလးဘ၀မို႔ နားမလည္ေသးလို႔ဆိုးေနတာျဖစ္မွာပါ ေရွ့ေရာက္မယ့္ အခန္းေတြေကာင္းခ်င္ေကာင္မွာပဲ လို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဆက္ဖတ္ျဖစ္တယ္...။
ေရာက္ပါျပီေက်ာင္းေနတဲ့အရြယ္.....။ ဟင္းမေကာင္းလို႔ ထမင္းဘူးမယူတဲ့အေၾကာင္း လြယ္အိတ္ေဟာင္းလို႔ေက်ာင္းပ်က္တာက တစ္ႏွစ္မွာ ၅ရက္ ။ ထီးစုပ္လို႔ မိုးရြာတဲ့ေန႔ ေက်ာင္းမတက္တာက ေရတြက္လို႔ေတာင္မရပါဘူး ေက်ာင္းကဆရာ ဆရာမေတြကေတာ့ သူ႔မိဘေတြရဲ့ မိတ္ေဆြေတြၾကီးပဲေပါ့...။ မိတ္ေဆြေတြဆိုလို႔ အထင္မၾကီးနဲ႔ သူ႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းကို တိုင္စာေလးလက္ကကိုင္ျပီး မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ရုံးခန္းေတြကိုလာရပါမ်ားလို႔ ဆရာ ဆရာမေတြနဲ႔ ရင္ႏွီးသြားၾကတာေလ။
၈တန္းႏွစ္ေလာက္က်ေတာ့ စာမ်က္ႏွာမွာ ရည္စားထားတဲ့အခန္းေတြ ဘာေတြေတာင္ပါလာလိုက္ေသးတယ္ ။ သူက အသံုးက်ပါေတာ့မလား စာေတာ့ေသခ်ာမသင္ဘူး အခ်စ္စာေတာင္ စာမ်က္ႏွာအသစ္မွာ အသစ္သင္ခ်င္ေနေသးတယ္။ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ သူမ်ားသားသမီးေတြက အလုပ္ေလးအကိုင္ေလးနဲ႔ ကိုယ္သံုးဖို႔ ကိုယ့္ဟာကိုရွာထားၾကတယ္..။ သူကေတာ့ အလုပ္လုပ္ရမွာ ရွက္လို႔တဲ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ျပီး ေဆးလိပ္ေလးေသာက္ သီခ်င္းေလးနားေထာင္နဲ႔ဟုတ္ေနတာပဲ။ ဘ၀က လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္နဲ႔ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမရွိဘူးလို႔ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ေတြးေနသလားမသိဘူးေနာ္။
ဖတ္လိုက္ရတဲ့ စာမ်က္ႏွာတိုင္း မိဘအတြက္ သိတတ္မႈ နားလည္ေပးမႈ ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ကတမ်က္ႏွာမွေတာင္ မပါေသးဘူး ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ ေ၀လာေ၀း။ အေတြးနဲ႔ မိဘေမတၱာ...ေရးေရးေလးေတာ့ ျမင္ေစ့ခ်င္တယ္။ ကဲဆက္အံုးမွ...သူ႔အေၾကာင္းက ဖတ္ရတာ ေကာင္းကြက္ကိုမရွိတာ ဆယ္တန္းကို ၂ႏွစ္ေျဖလိုက္မွ တင္မွတ္လို႔ထင္ရတဲ့ ေအာင္မွတ္ေလးနဲ႔ ပညာေရးစာမ်က္ႏွာကို နိဂံုးခ်ဴပ္ထားလိုက္တယ္...။
သူ႔ ဘ၀ကေတာ့ ေကာင္းစားဦးမယ္ ေရွ႕စာမ်က္ႏွာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ တိုးတက္လာတာေတြ ေတြ႔ရတယ္ အလုပ္အကိုင္မရွိ ေဆးလိပ္အျပင္ အရက္ေသာက္ ရန္ျဖစ္နဲ႔ရပ္ကြက္ထဲက ေခြးေတာင္သူ႔ကိုၾကည့္မရတဲ႔အဆင့္ထိတိုးတက္လာျပီ။ ရာသီေတြက မိုးရြာလိုက္ ေနပူလိုက္ ခ်မ္းလိုက္ေအးလိုက္နဲ႔ ေျပာင္းလဲေနေပမယ့္ သူ႔မွာ ေျပာင္းလဲတာဆိုလို႔ အိမ္မွာ မထားေတာ့ဘဲ အမ်ိဳးေတြအိမ္မွာ လိုက္ထားရလြန္းလို႔ ျမန္မာျပည္မွာ သူမေနဖူးတဲ့ေနရာေတာင္ ခပ္ရွားရွားျဖစ္ေနျပီ...။ တေနရာမွာ တခါဆိုသလို အိမ္ျပန္ရင္ လက္ေဆာင္ေလးေတာ့ ရတတ္စျမဲပါပဲ လက္ေဆာင္ေလးကေတာ့ ဘာလဲဆိုေတာ့ ေနာက္အိမ္ကိုေယာင္လို႔ေတာင္မလာပါနဲ႔တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ သူ႔ကို အမ်ိဳးေတြကပါ အဲ့ေလာက္ခ်စ္တာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တရြာမေျပာင္းသူေကာင္းမျဖစ္လို႔ေျပာရမလား မေကာင္းေက်ာင္းပို႔လို႔ဆိုရမလားေတာ့မသိဘူး.... မိဘေတြက ေတြးပူျပီး ရွိစုမယ့္စုေလးနဲ႔ တိုင္းတပါးသြား ေနခ်င္သလိုေန မေနႏိုင္ရင္ ျပန္လာမွာပဲေတြးျပီး ေလယာဥ္ေပၚကို မ်က္ရည္ေတြ ရႊဲရႊဲစိုျပီးတင္ေပးလိုက္ပါေတာ့သည္။
ဘ၀စာမ်က္ႏွာသစ္ေတာ့ စဖတ္ရပါျပီ သူ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးျပီး ရွာစားရေတာ့မယ္ေလ မလုပ္ရင္လဲ ငတ္ဖို႔ပဲရွိတာဆိုေတာ့ သူလုပ္ရျပီေပါ့ တလ ႏွစ္လ သံုးလ နဲ႔ ဘ၀အေၾကာင္းေတာ့ နားလည္ေနတတ္ျပီးထင္ပါတယ္။ သူ႔မိဘေတြနဲ႔ ဖုန္းေျပာရင္ မ်က္ရည္ေတြ လယ္တယ္လယ္တယ္နဲ႔ ညအိပ္ရင္ မိဘဓါတ္ပံုေလးေတြထုတ္ၾကည့္ေနတတ္
ပါျပီ...။ လက္ေက်ာမတင္းတဲ့ဒင္း တစ္ႏွစ္ေတာင္မခံဘဲ အိမ္ျပန္လာမယ္လို႔ ေတြးျပီး ပို႔လိုက္တဲ့ မိဘေတြေတာ့ တြက္ေခ်လြဲသြားျပီေပါ့ သံုးႏွစ္ျပည့္တာေတာင္ သူက ျပန္မလာဘူး သူေလးကလဲ မာနေတာ့အ၇ွိသားေနာ္။

၀ါး..........ဖတ္ရတာ ပ်င္းေတာင္လာျပီ စာမ်က္နွာေတြကလဲ စိတ္၀င္စားစရာမရွိသလို ထူးျခားတာလဲ မရွိဘူး။ ေနာက္တရြက္ ႏွစ္ရြက္ သံုးရြက္နဲ႔ ရွစ္ရြက္ေျမာက္မွာေတာ့ အေၾကာင္းအရာအသစ္ေလးကို စတင္ေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ အျပာေရာင္စာလံုးေတြႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ႏွလံုးသားခံစားခ်က္မ်ားပါပဲ သူေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို အရမ္းျမတ္ႏိုးေၾကာင္း ခ်စ္ေၾကာင္း လက္ထပ္ရယူလိုေၾကာင္း စံုလို႔ပါပဲ ေကာင္မေလးကို သူက အိပ္မက္ေလးလို႔ ေခၚတယ္တဲ့..။ ေနာက္ပိုင္းစာမ်က္ႏွာ အားလံုးလိုလိုကေတာ့ ေကာင္မေလးရဲ့ ခ်စ္ျခင္း သူ႔ရဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ႏွလံုးသားႏွင့္ ေရးဖြဲ႔ထားသည္ထင္ပါ့ ေပါ့ပ်က္ပ်က္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သိပ့္မေတြ႔ရေတာ့ေပ။ ဘာလိုလိုနဲ႔ စာရြက္ေတြလွန္လိုက္ ဖတ္လိုက္လုပ္လာလိုက္တာ သူတို႔ ခ်စ္ျခင္းမွာ အခက္အခဲေတြမနဲပါ့လား ဒါေပမယ့္ အားလံုးကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ေက်ာ္လႊာျပီး လက္ထပ္ျပီး ႏွစ္ေယာက္ တစ္ဘ၀နဲ႔ေနလာတာေတာင္ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားျပီကိုး။ သူလဲ အခုေတာ့ မိဘေမတၱာေရာ ခ်စ္သူသစၥာေရာ သိသင့္သေလာက္ေတာ့ သိေနျပီထင္တာပဲ ေနာက္ေရးမယ့္ သူ႔ရဲ့ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမွာ ဘာေတြထပ္ရွိမယ္ ထပ္ျဖစ္မယ္ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ရေတာ့မွာပဲလို႔ ေတြးရင္း စာအုပ္ကို ပိ္တ္မိလိုက္ပါေတာ့တယ္။ 
 
စံပယ္ခ်စ္လင္ ကုိလြင္ျပင္

စံပယ္ခ်ိဳအတြက္ ကဗ်ာတို

Monday 14 May 2012

16 comments
ခ်စ္သူသင့္အား
မုန္းမိပါလွ်င္
ဒီငတံုးအား
တသက္လံုးပဲ
မုန္းမိပါမည္။

(ရည္ညႊန္း ။  ။ ဒီငတံုး=လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္)

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္

သို႔.......လြင္ျပင္

Thursday 10 May 2012

17 comments
အသက္သာၾကီးလာတယ္
အမွားေတြက မ(နဲ)သြားတဲ့အျပင္
ပိုပိုမ်ားျပီး ပိုပိုမွားလာတယ္
ပိုပိုမွားတာကို လိုလိုလားလား
ဆက္မွားေနေလေတာ့
ေလာကအလယ္မွာ တန္ဖိုးမဲ့တဲ့
လူလို႔ေခၚယံု လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ေနတာလား  ။

အသိတရားေတြကလဲ
သတိထားေနမွပဲ
ပိုပိုသတိကင္းမဲ့လာသလိုပဲဆိုေတာ့
ဘာမွ အသံုးမ၀င္တဲ့ မာနေတြကို
ေန႔စဥ္အေရာင္တင္ရင္း
ငါတရားမဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ေနတာလား ။


စိတ္ဓါတ္ေတြကိုဖ်က္ဆီးေနတဲ့
အေပ်ာ္အေရျခံဳ
မေကာင္းဆိုး၀ါးအဖ်က္သမားေၾကာင့္လား
ၾကံ့ခိုင္းမႈ႔မရွိတဲ့ ငါ့စိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္လားမသိဘူး
အေပ်ာ္ေတြက တေျဖးေျဖး အပ်က္ဘက္သို႔ ကူးေျပာင္းေနျပီ  ။

မေန႔က လုပ္တဲ့အမွားကို
ဒီေန႔ၾကမွ ေနာင္တ ရတယ္
ရတဲ့  ေနာင္တ က တစ္ညအိပ္ေတာ့ ေပ်ာက္သြားတယ္
မနက္ျဖန္ဆက္မွားမယ္
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေနာင္တ ေတာမွာေျမာေနရင္း
စစ္မွန္တဲ့ ေနာင္တ မရွိခ်င္သူမ်ားလား  ။  
 ခိုင္မာပါတယ္လို႔
ေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြကလဲ
ေၾကြးေၾကာ္ေနေပမယ့္လဲ
အေရးေပၚ အထာမက်တဲ့
ကိစၥေသးေသးေလးေတြအတြက္နဲ႔ေတာင္
ယိုင္ႏွဲ႔ေနေလေတာ့
ဖေယာင္းခဲစိတ္ဓါတ္နဲ႔
ေန႔ညေတြကိုျဖတ္ေက်ာ္ခ်င္ေနသူမ်ားလား  ။


ဘာမွမရွိေသးတဲ့ဘ၀ကေန
ဘာမွမျဖစ္ေသးတဲ့ အေနအထားတစ္ခုကို
ဘာေတြမ်ားေက်နပ္ျပီး
ဘာအတြက္မ်ား မာန္တက္ေနရင္း
ဟန္ခ်က္ပ်က္ေနတဲ့ေျခလွမ္းတစ္စံုနဲ႔
မာယာမ်ားတဲ့ ေလာကလမ္းေပၚ ေလွ်ာက္ခ်င္ေနတာလား  ။

ေတြးမၾကည့္နဲ႔
ေျပးၾကည့္လိုက္ပါ
ကိုယ္ပိုင္သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြမွာ
မိဘအတြက္
ခ်စ္သူ ေဆြမ်ိဳးမ်ားအတြက္
သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္
ေနထိုင္ရာ ကမၻာေျမၾကီးအတြက္
တန္ဖိုးရွိသည့္ စာမ်က္ႏွာ
အသံုး၀င္သည့္ စာမ်က္ႏွာ
တစ္မ်က္ႏွာမေျပာနဲ႔
တစ္ေၾကာင္းေတာင္ရွိေသးရဲ့လားလို႔  ။

စာေတြေရးျပီး ေျဖမေတြးပါနဲ႔
အေျခအေနက
အမွားေတြ ျပင္ဆင္
မတတ္တာေတြ သင္ရမယ့္အခ်ိန္ပါ။(ေလာကပညာကို ဆိုလိုပါသည္)
လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္

ကြ်န္ေတာ္တို႔မေလးရွားမွာ ဒီလိုပဲရွိတယ္

Tuesday 8 May 2012

23 comments
ဘာမွ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး
ဘယ္ကဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းမသိေပမယ့္
ျမန္မာမိန္းကေလးဆိုတဲ့အသိ
ျပည္ျမန္မာက မိဘအိမ္မွာ ခ်န္ထားခဲ့သလားပဲ
မဲေျပာင္တဲ့အသားအေရာင္မွာ
ခဲေရာင္စကတ္တိုနဲ႔
တက္တူးျမင္ေအာင္ ေက်ာေျပာင္ႏွင့္ေနေပမယ့္
မဲေျပာင္တဲ့ အသားမွာ
ေရမခ်ိဳးလို႔ ဂ်ီးလိပ္ေတြတက္ေနသလိုပါပဲ ။

ဘာမွမေျပာေတာ့ပါဘူး
ဆြဲလိုက္တဲ့ နားဆြဲ
လည္းဘီးေလာက္ၾကီးေပမယ့္
ေဘးကဆဲသြားတာဘယ္ႏွေယာက္မ်ားရွိေနမလဲ
မၾကားလိုက္ မသိလိုက္တာလား
ဟန္ေဆာင္ေနတာလား
ဟိတ္ၾကီး ဟန္ၾကီးနဲ႔
ဟမ္းဖုန္းၾကီးတကားကား
ဟမ္းဖရီးၾကီးနားမွာတပ္ေပမယ့္
လူတိုင္းကိုေပးတာက miss call  
အျပစ္ေတာ့မေျပာပါဘူး
ဖုန္းထဲမွာ ပိုက္ဆံမရွိတာႏွစ္လေတာင္ရွိျပီပဲ  ။

ဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး
မိဘေတြအေတြးမွာ
ငါ့သမီးေလး အဆင္မွေျပပါ့မလား
ေတြးပူေပမယ့္
အေရးတယူမရွိတာက သမီးအလိမၼာ
ညာစားတာေတြမ်ားေတာ့
မေန႔က ေဒစီ
ဒီေန႔ ေဒ၀ီနဲ႔
နာမည္ေတြေျပာင္းေပမယ့္
ေျပာင္းမရတာက ရုပ္သြင္နဲ႔ အက်င့္စရိုက္  ။

ဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး
ဘာတဲ့ လူၾကားမွာ ျမန္မာလိုမေျပာနဲ႔တဲ့
ျမန္မာလိုမေျပာလို႔ အီးလိုေျပာေတာ့ေရာ
how are you?ဆိုေတာ့
my name is .......တဲ့
ေျပာျပန္ေတာ့လဲ
ေကာ ေနရေအာင္ နင့္အမ်ိဳးလားတဲ့
သေဘာအမွန္နဲ႔ ေျပာေနသူက
အရူးတစ္ေယာက္လား  ။

ဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး
အခ်စ္လား
ႏွစ္မိနစ္ျခား
ခ်စ္ရတာကမ်ားေပမယ့္
အမ်ားကေမးေတာ့လဲ
အပ်ိဳစစ္စစ္ပါဆိုေတာ့
မိဘအိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ကေလးေတြက
မိဘမဲ့ေတြလား  ။

ဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး
မယားရွိသည့္လင္
၀င္ေငြေကာင္းလို႔ကေတာ့
ဒု သ န ေသာ ကို
ဒု ဆိုတဲ့ ဒူးရင္းသီး
သ ဆိုတဲ့ သရက္သီး
န ဆိုတဲ့ နာနတ္သီး
ေသာ ဆိုတာ ေသာေသာညံေကာင္းတယ္လို႔မ်ား မွတ္ယူသလားပဲ
ေရွာင္ရန္မသိ
ေဆာင္တာက မာယာမို႔
လင္မယားေတြ ကြဲၾက ကြာၾက ခဏခဏပါပဲ  ။
ဘာမွမေျပာေတာ့ပါဘူး
တစ္ေယာက္မေကာင္းရင္
တစ္ေသာင္းလံုးကို
၀ါလံုးထိပ္ အတင္းေတြခ်ိတ္ျပီး
ရမ္းတတ္တဲ့ လူေတြၾကားမွာ
နင္ကဟိုလိုင္းမေရာက္ ဒီလိုင္းမေရာက္နဲ႔
ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေနမွေတာ့
ေကာင္းတဲ့သူေတြရဲ့ ေမတၱာနင္သာခံယူပါေတာ့ေနာ္  ။ 


(အက်င့္မေကာင္းတဲ့ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ လူအေပါင္းမ်ားစြာက မွ်ေ၀ခံစားေနရျခင္းကို မေနႏိုင္လို႔ ကဗ်ာမဟုတ္ စာမဟုတ္ေရးခ်မိပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ စီးပြာရွာေနေသာ အမ်ိဳးသမီးေသာင္းႏွင့္ခ်ီမွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ အျပစ္ေျပာခံေနရတာကို မၾကာခဏၾကားမိပါသည္
အက်င့္မေကာင္းသည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မိမိေၾကာင့္ မိေကာင္းဖခင္သားသမီးမ်ားကို မနစ္နာေစေအာင္ ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို ေနာင္တရျပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စီးပြားရွာရင္ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္)

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္

ဥတုရာသီ ျမန္မာျပည္

Monday 7 May 2012

2 comments
ေကာင္းကင္မွာ လတစ္စင္းနဲ႔
လင္းလက္တဲ့ၾကယ္ တစ္ခင္း
အလင္းနဲ႔စစ္ခင္းရမယ့္အခ်ိန္ပါ........။

အခုေတာ့........
မိုးသားညိုေမွာင္ေမွာင္နဲ႔
ၾကယ္စင္အလင္းကင္းတဲ့
လမိုက္တဲ့ ညျဖစ္လို႔ေနပါတယ္........

ပုစဥ္းရင္ကြဲ ေအာ္ျမည္သံနဲ႔
ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ေႏြလယ္ရဲ့ည
ျဖစ္သင့္တဲ့ဥတုတစ္ခုရယ္ပါ...............။

အခုေတာ့.............
မိုးေခၚဖို႔ ဖားသီခ်င္းသည္
ညံစည္ေ၀ ေတးဆိုတဲ့
မိုးေတြေစြေသာေႏြည ျဖစ္လို႔ေနပါတယ္.......။

မိုး....ခ်စ္တတ္သူေပမို႔
ေကာင္းကင္ရယ္ မိုးစက္သာေၾကြမယ္ဆို
လမင္း အလင္းနဲ႔.........
ၾကယ္ေတြ မခင္းထားလဲ
ေရာင့္ရဲ ႏိုင္ပါတယ္...........။

ကမၻာက်ာ္ ေတးသြားေတြ မလို
မိုးေခၚတဲ့ ခ်စ္သူ႕ေတးသံနဲ႔
အိပ္စက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရင္း
ၾကည္ႏူးစြာ အိပ္မက္ မက္မယ့္သူမု႔ိ.................။
  ကဆုန္လျပည္႔ေန႔တြင္သူမေရးျဖစ္ေသာ ကဗ်ာေလးတဲ့ အားေပးၾကပါဦး  မိုးစက္ငယ္

တန္ဖိုး

Saturday 5 May 2012

7 comments
လမင္းမရွိတဲ့ညက ၾကယ္အလင္းက
တန္ဖိုးပိုရွိသလို
လမင္းမရွိတဲ့ညမွာပဲ
လမိုက္ညရဲ့ အရသာကို
စမ္းတ၀ါး၀ါးခံစားရင္း
တိမ္ေတြေပၚလိုက္စီးရင္
ကမၻာေျမထံသို႔
တန္ဖိုးဆိုတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ေတာ့
ရြာခ်လိုက္ခ်င္တယ္  ။

ပန္းတစ္ပြင့္ကို
ႏြမ္းေျခာက္သြားမွ
လန္းေစခ်င္လို႔
ေနညမျပတ္ေရေလာင္ေနမယ့္အစား
မႏြမ္းခင္က တန္ဖိုးထား
ရတဲ့ ေမႊးရနံ႔
ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ေအာက္မွာသိမ္းထား
ဘယ္ေတာ့မွ မႏြမ္းမယ့္ပန္း  ။

ကာရံအျပည့္နဲ႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေတာ့
ဟန္လုပ္ျပီး မေရးခ်င္ဘူး
ကာရံမဲ့တဲ့ ကဗ်ာမဟုတ္တဲ့
ခံစားခ်က္တစ္ပုဒ္ေလာက္ေတာ့
ရင္ဘတ္နဲ႔ရင္း
ႏွလံုးေသြးနဲ႔ေရးျပခ်င္တယ္
တန္ဖိုးရွိမရွိေတာ့မသိဘူး
ျမတ္ႏိုးမိတာေတာ့အမွန္ပါပဲ  ။

အေျပာမလြယ္ပါနဲ႔
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ
လမ္းေဘးက ေစ်းသည္ကို
ေခၚသေလာက္မလြယ္ပါဘူး
ခ်စ္ဖို႔ဆိုတာလြယ္ေပမယ့္
ခ်စ္တတ္ဖို႔ရန္ ခက္ခဲသည္မို႔
အခ်စ္ကို လမ္းေဘးမွာခ်မေရာင္းမိဖို႔
သင္သတိျပဳသင့္သည္ 
အခ်စ္၏တန္ဖိုး
ဘယ္ပညာရွင္မွ တန္ဖိုးမျဖတ္တတ္ပါဘူး  ။

ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကို ခ်စ္တယ္
သူကြ်န္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္
အျဖစ္ႏွစ္ခုမွၾကားမွာ
ရွိတာတစ္ခုပဲရွိတယ္
နားလည္မႈ႔သံေယာဇဥ္ေတြအုပ္ျမစ္ခ်
သစၥာတံတိုင္းအထပ္ထပ္ကာရံျပီး
ေမတၱာအမိုးအကာေလးႏွင့္
အျပစ္ေတြကို အခ်စ္နဲ႔ျပင္ဆင္
အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထား
ဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့အခါမွ
အထီးက်န္ ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ညေတြ 
မၾကံဳေတြ႔မွာ အမွန္ပါပဲဗ်ာ  ။

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္
 

အေမ(ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ သူရဲေကာင္း)

Wednesday 2 May 2012

21 comments

ေငြေရာင္ေတြလြမ္း
ဆံျဖဴေတြ ယွက္သန္း
သားကို လြမ္းတဲ့ အလြမ္း
တနင့္တပိုး ထမ္းထားရင္းနဲ႔
 ဆံျဖဴေတြက သားအတြက္ပူလို႔
ျဖဴရတာလားအေမ  ။

န႔ံသာျဖဴအေဖြးသာေပၚ
မ်က္ရည္ျမစ္ေတြျဖာဆင္း
ရင္တြင္းက ေသာကပင္လယ္
သားကို ေမွ်ာ္ရလြန္းလို႔
လွ်ံက်တဲ့ အလြမ္းမ်က္ရည္ေတြရဲ့
စုရပ္လား အေမ  ။

အရိုးေတြျဖိဳင္ျဖိဳင္က်
အေၾကာေတြေထာင္ေထာင္ထလဲ
သားဘ၀ကာကြယ္ဖို႔
 ႏွလံုးသားနဲ႔ ေသြး
ေသြးစက္နဲ႔ေဆးတဲ့
အေမ့လက္က
ဓါးတစ္လက္ထက္ေတာ့ ထက္ပါတယ္ အေမ   ။

ဗံုးခင္တဲ့လမ္းလဲေလွ်ာက္ရဲတယ္
ကႏၱရသဲၾကမ္းမွာလဲ အိပ္ႏိုင္တယ္
သံရည္ပူလဲ ေသာက္ရဲတယ္ဆိုေပမယ့္
သားအတြက္ေတာ့ေလ
စိန္စီတဲ့လမ္းခင္း
ဖဲႏုေမြ႔ယာေပၚသိပ္
ေမတၱာေရၾကည္တိုက္လို႔ရယ္
အရာရာ ျပီးျပည့္စံုတဲ့ ဘ၀မွာ ထားခ်င္တဲ့ အေမ  ။

ဒုကၡေတြ ခါးစီးျပီးခံ
ခါးသီးျခင္းမိုးစက္ေတြၾကား
ေက်ာက္စလစ္ခင္းထားတဲ့လမ္းမွာ
ဖိနပ္မပါ ေျခဗလာႏွင့္
ေျခဖ၀ါးမွာေသြးေတြ ယိုးစီးေနလဲ
သားဆိုတဲ့ အသိတစ္ခုနဲ႔
ရွိသမွ်အားအင္ေတြသံုး
ရိုးသားျခင္းထီးတစ္လက္ႏွင့္
မာယာမ်ားတဲ့ ေလာကဓံကို ၾကံၾကံခံရင္း
လွပတဲ့ ဘ၀တစ္ခု သားမွာပိုင္ဖို႔
အရာရာကို ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ အေမ  ။
(၀န္ခံခ်က္။    ။ ပံုကို google မွကူးယူပါသည္)


လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္


Popular Posts

Popular Posts

Popular Posts2

Popular Posts3

စိတ္ၾကိဳက္အေရာင္ကုဒ္ေလးမ်ား

အေရာင္ရဲ႕Code ယူရန္ :