ကြ်န္ေတာ္ေရးတဲ႔ လြင္ျပင္အေၾကာင္း

အေတြးေပါက္တူးနဲ႔ ေျမျမွပ္ထားတဲ့ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းစာအုပ္ကို တူးေဖာ္ျပီးျပန္ဖတ္ၾကည့္မိတယ္။

စာအုပ္အဖံုးဒီဇိုင္ကိုက စိတၱဇဆန္ျပီး ဖတ္ခ်င္စရာတစ္စက္ေလးမွမေကာင္းတဲ့ အျပင္အဆင္မ်ိဳးနဲ႔မို႔ ကိုင္ထားျပီးမွ ျပန္ပစ္ခ်လိုက္ခ်င္တာ ဒါေပမယ့္လဲ မျဖစ္ေသးပါဘူး ဒီစာအုပ္ကိုဒီေန႔ဖတ္မွ ျဖစ္မွာပါေလ။စာမ်က္ႏွာ (တစ္)အဖြင့္မွာကတည္းကကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ထားတဲ့ မိခင္ကို ဒုကၡေပးေနတဲ့အခန္း မိခင္ကေသြးေတာင္းလို႔ဆိုျပီတၾကိမ္တခါမွ မေသာက္ဖူးတဲ့ ေဆးလိပ္ကို သူ ကိုယ္၀န္ရွိမွေသာက္တတ္ျပီး သူလဲေမြးျပီးေရာ ေဆးလိပ္လဲျပတ္ေရာတဲ့ လူေတာင္မျဖစ္ေသးဘူး ဇာတိကေတာ့ျပေနျပီ ။

ကဲ ေမြးတဲ့အခန္းေရာက္လာပါျပီ ... အခ်ိန္က ေန႔လယ္၁၂နာရီေက်ာ္ ေန႔က စေနေန႔ ေနေတာ့တက္တယ္ ေရတက္မတက္ေတာ့ ပင္လယ္နဲ႔မနီးလို႔ မသိလိုက္ေပမယ့္ ရိုးရာကိုေတာ့ လြန္ဆန္လိုက္တယ္ ဓါးထမ္းမေက်ာ္ပါဘူး အနမ္းဦးနဲ႔ပဲ လူ႔ေလာကထဲကိုေရာက္လာတဲ့ သူ႔ကို ၾကိဳဆိုခဲ့ၾကတယ္။ ၾကယ္ေတြအိပ္တဲ႔ ေန႔ခင္းမွာ သူကပူလို႔ ဆိုျပီအေၾကာင္းျပ ငိုတတ္သလို တခါငို တစ္နာရီဆိုလားပဲ။ ေနမင္းခရီးထြက္လို႔ ေမွာင္မိုက္တဲ့ညက ခရမ္းခ်ဥ္သီးေရာင္မီးလံုးကို ႏွစ္သက္စြာၾကည့္ေနတတ္ျပီး သန္းေခါင္းေက်ာ္ ညဥ္းနက္လဲ သူက မအိပ္စက္လို႔ မနက္ေစာေစာစီးစီးအလုပ္သြားမယ့္မိဘေတြမွာ အိပ္ေရးပ်က္ေပါင္းလဲမနဲေတာ့ပါဘူး။ စာမ်က္ႏွာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ေပမယ့္ ေကာင္းခန္းကို မရွိဘူး ကေလးဘ၀မို႔ နားမလည္ေသးလို႔ဆိုးေနတာျဖစ္မွာပါ ေရွ့ေရာက္မယ့္ အခန္းေတြေကာင္းခ်င္ေကာင္မွာပဲ လို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဆက္ဖတ္ျဖစ္တယ္...။

ေရာက္ပါျပီေက်ာင္းေနတဲ့အရြယ္.....။ ဟင္းမေကာင္းလို႔ ထမင္းဘူးမယူတဲ့အေၾကာင္း လြယ္အိတ္ေဟာင္းလို႔ေက်ာင္းပ်က္တာက တစ္ႏွစ္မွာ ၅ရက္ ။ ထီးစုပ္လို႔ မိုးရြာတဲ့ေန႔ ေက်ာင္းမတက္တာက ေရတြက္လို႔ေတာင္မရပါဘူး ေက်ာင္းကဆရာ ဆရာမေတြကေတာ့ သူ႔မိဘေတြရဲ့ မိတ္ေဆြေတြၾကီးပဲေပါ့...။ မိတ္ေဆြေတြဆိုလို႔ အထင္မၾကီးနဲ႔ သူ႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းကို တိုင္စာေလးလက္ကကိုင္ျပီး မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ရုံးခန္းေတြကိုလာရပါမ်ားလို႔ ဆရာ ဆရာမေတြနဲ႔ ရင္ႏွီးသြားၾကတာေလ။

၈တန္းႏွစ္ေလာက္က်ေတာ့ စာမ်က္ႏွာမွာ ရည္စားထားတဲ့အခန္းေတြ ဘာေတြေတာင္ပါလာလိုက္ေသးတယ္ ။ သူက အသံုးက်ပါေတာ့မလား စာေတာ့ေသခ်ာမသင္ဘူး အခ်စ္စာေတာင္ စာမ်က္ႏွာအသစ္မွာ အသစ္သင္ခ်င္ေနေသးတယ္။ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ သူမ်ားသားသမီးေတြက အလုပ္ေလးအကိုင္ေလးနဲ႔ ကိုယ္သံုးဖို႔ ကိုယ့္ဟာကိုရွာထားၾကတယ္..။ သူကေတာ့ အလုပ္လုပ္ရမွာ ရွက္လို႔တဲ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ျပီး ေဆးလိပ္ေလးေသာက္ သီခ်င္းေလးနားေထာင္နဲ႔ဟုတ္ေနတာပဲ။ ဘ၀က လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္နဲ႔ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမရွိဘူးလို႔ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ေတြးေနသလားမသိဘူးေနာ္။

ဖတ္လိုက္ရတဲ့ စာမ်က္ႏွာတိုင္း မိဘအတြက္ သိတတ္မႈ နားလည္ေပးမႈ ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ကတမ်က္ႏွာမွေတာင္ မပါေသးဘူး ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ ေ၀လာေ၀း။ အေတြးနဲ႔ မိဘေမတၱာ...ေရးေရးေလးေတာ့ ျမင္ေစ့ခ်င္တယ္။ ကဲဆက္အံုးမွ...သူ႔အေၾကာင္းက ဖတ္ရတာ ေကာင္းကြက္ကိုမရွိတာ ဆယ္တန္းကို ၂ႏွစ္ေျဖလိုက္မွ တင္မွတ္လို႔ထင္ရတဲ့ ေအာင္မွတ္ေလးနဲ႔ ပညာေရးစာမ်က္ႏွာကို နိဂံုးခ်ဴပ္ထားလိုက္တယ္...။

သူ႔ ဘ၀ကေတာ့ ေကာင္းစားဦးမယ္ ေရွ႕စာမ်က္ႏွာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ တိုးတက္လာတာေတြ ေတြ႔ရတယ္ အလုပ္အကိုင္မရွိ ေဆးလိပ္အျပင္ အရက္ေသာက္ ရန္ျဖစ္နဲ႔ရပ္ကြက္ထဲက ေခြးေတာင္သူ႔ကိုၾကည့္မရတဲ႔အဆင့္ထိတိုးတက္လာျပီ။ ရာသီေတြက မိုးရြာလိုက္ ေနပူလိုက္ ခ်မ္းလိုက္ေအးလိုက္နဲ႔ ေျပာင္းလဲေနေပမယ့္ သူ႔မွာ ေျပာင္းလဲတာဆိုလို႔ အိမ္မွာ မထားေတာ့ဘဲ အမ်ိဳးေတြအိမ္မွာ လိုက္ထားရလြန္းလို႔ ျမန္မာျပည္မွာ သူမေနဖူးတဲ့ေနရာေတာင္ ခပ္ရွားရွားျဖစ္ေနျပီ...။ တေနရာမွာ တခါဆိုသလို အိမ္ျပန္ရင္ လက္ေဆာင္ေလးေတာ့ ရတတ္စျမဲပါပဲ လက္ေဆာင္ေလးကေတာ့ ဘာလဲဆိုေတာ့ ေနာက္အိမ္ကိုေယာင္လို႔ေတာင္မလာပါနဲ႔တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ သူ႔ကို အမ်ိဳးေတြကပါ အဲ့ေလာက္ခ်စ္တာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တရြာမေျပာင္းသူေကာင္းမျဖစ္လို႔ေျပာရမလား မေကာင္းေက်ာင္းပို႔လို႔ဆိုရမလားေတာ့မသိဘူး.... မိဘေတြက ေတြးပူျပီး ရွိစုမယ့္စုေလးနဲ႔ တိုင္းတပါးသြား ေနခ်င္သလိုေန မေနႏိုင္ရင္ ျပန္လာမွာပဲေတြးျပီး ေလယာဥ္ေပၚကို မ်က္ရည္ေတြ ရႊဲရႊဲစိုျပီးတင္ေပးလိုက္ပါေတာ့သည္။

ဘ၀စာမ်က္ႏွာသစ္ေတာ့ စဖတ္ရပါျပီ သူ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးျပီး ရွာစားရေတာ့မယ္ေလ မလုပ္ရင္လဲ ငတ္ဖို႔ပဲရွိတာဆိုေတာ့ သူလုပ္ရျပီေပါ့ တလ ႏွစ္လ သံုးလ နဲ႔ ဘ၀အေၾကာင္းေတာ့ နားလည္ေနတတ္ျပီးထင္ပါတယ္။ သူ႔မိဘေတြနဲ႔ ဖုန္းေျပာရင္ မ်က္ရည္ေတြ လယ္တယ္လယ္တယ္နဲ႔ ညအိပ္ရင္ မိဘဓါတ္ပံုေလးေတြထုတ္ၾကည့္ေနတတ္

ပါျပီ...။ လက္ေက်ာမတင္းတဲ့ဒင္း တစ္ႏွစ္ေတာင္မခံဘဲ အိမ္ျပန္လာမယ္လို႔ ေတြးျပီး ပို႔လိုက္တဲ့ မိဘေတြေတာ့ တြက္ေခ်လြဲသြားျပီေပါ့ သံုးႏွစ္ျပည့္တာေတာင္ သူက ျပန္မလာဘူး သူေလးကလဲ မာနေတာ့အ၇ွိသားေနာ္။

၀ါး..........ဖတ္ရတာ ပ်င္းေတာင္လာျပီ စာမ်က္နွာေတြကလဲ စိတ္၀င္စားစရာမရွိသလို ထူးျခားတာလဲ မရွိဘူး။ ေနာက္တရြက္ ႏွစ္ရြက္ သံုးရြက္နဲ႔ ရွစ္ရြက္ေျမာက္မွာေတာ့ အေၾကာင္းအရာအသစ္ေလးကို စတင္ေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ အျပာေရာင္စာလံုးေတြႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ႏွလံုးသားခံစားခ်က္မ်ားပါပဲ သူေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို အရမ္းျမတ္ႏိုးေၾကာင္း ခ်စ္ေၾကာင္း လက္ထပ္ရယူလိုေၾကာင္း စံုလို႔ပါပဲ ေကာင္မေလးကို သူက အိပ္မက္ေလးလို႔ ေခၚတယ္တဲ့..။ ေနာက္ပိုင္းစာမ်က္ႏွာ အားလံုးလိုလိုကေတာ့ ေကာင္မေလးရဲ့ ခ်စ္ျခင္း သူ႔ရဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ႏွလံုးသားႏွင့္ ေရးဖြဲ႔ထားသည္ထင္ပါ့ ေပါ့ပ်က္ပ်က္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သိပ့္မေတြ႔ရေတာ့ေပ။ ဘာလိုလိုနဲ႔ စာရြက္ေတြလွန္လိုက္ ဖတ္လိုက္လုပ္လာလိုက္တာ သူတို႔ ခ်စ္ျခင္းမွာ အခက္အခဲေတြမနဲပါ့လား ဒါေပမယ့္ အားလံုးကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ေက်ာ္လႊာျပီး လက္ထပ္ျပီး ႏွစ္ေယာက္ တစ္ဘ၀နဲ႔ေနလာတာေတာင္ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားျပီကိုး။ သူလဲ အခုေတာ့ မိဘေမတၱာေရာ ခ်စ္သူသစၥာေရာ သိသင့္သေလာက္ေတာ့ သိေနျပီထင္တာပဲ ေနာက္ေရးမယ့္ သူ႔ရဲ့ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမွာ ဘာေတြထပ္ရွိမယ္ ထပ္ျဖစ္မယ္ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ရေတာ့မွာပဲလို႔ ေတြးရင္း စာအုပ္ကို ပိ္တ္မိလိုက္ပါေတာ့တယ္။ 

 

စံပယ္ခ်စ္လင္ ကုိလြင္ျပင္