သူမ

အိပ္မက္တစ္ခုရဲ့ အစပ်ိဳးျပီး အဆံုးမသတ္ေသးခင္ အခန္းရဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ခန္းစီးစႏွင့္ သူမအလွဆင္ထားေသာေက်ာက္ဆစ္ပန္းဆြဲေလးႏွစ္ခု ေလေျပရဲ့ က်ီစယ္မႈေၾကာင့္ လႊင့္ထြက္လာတဲ႔အသံဟာ ကြ်န္ေတာ့္ကို အိပ္မက္ကမၻာမွ လက္ေတြ႔ကမၻာထဲသို႔ ေခၚေဆာင္လိုက္ပါသည္။မ်က္လံုးဖြင့္ျပီး ေဘးသို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမ  အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ကေလးတစ္ေယာက္လို အိပ္ေပ်ာ္ေနပါသည္။ ညကေနမေကာင္းလို႔ ညနက္သည္အထိ သူမ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ႔ဟန္မတူ။ သူမေနမေကာင္းလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ပူမည္ကိုစိုးေသာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ထဲ ၾကိတ္မွိတ္ခံစားရင္ ကြ်န္ေတာ္ေဘးမွာ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးေ၀ဒနာခံစားရင္း အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြလဲ သူမမွာ မ်ားေနျပီထင္ပါသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ သူမ မ်က္ႏွာေလးကိုေငးျပီး သူမရင္ထဲကိုျမင္ႏိုင္သမွ်ၾကည့္မိပါသည္။

 သူမေလာကအလယ္ကိုေရာက္ကတည္းက တစ္ေယာက္တည္း အေဖာ္မဲ့စြာ မိဘေတြရဲ့ ေမတၱာကို ဘယ္သူ႔မွ ခြဲမေပးရဘဲ တစ္ဦးတည္း ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ အခ်စ္ၾကီးခ်စ္ၾကေပမယ့္ နားလည္မႈေတြလြဲမွားေနရင္း ငါ ဆိုတဲ့ အတၱကိုပိုင္ဆိုင္ထားၾကတဲ့ မိဘေတြၾကားမွာ ဘယ္သူ႔ကို ပိုခ်စ္လဲ ေမးခြန္းကိုေျဖရမွာ သူမဘ၀ မွာအေၾကာက္ဆံုးပါပဲ။ ခ်ဴခ်ဴခ်ာခ်ာနဲ႔ လူျဖစ္လာရတဲ့ သူမ ဘ၀မွာ ဖခင္ရဲ့ ပခံုးထက္ ေလာကၾကီးကို ခပ္ျမင့္ျမင့္ေလးၾကည့္ျပီး ေက်ာင္းသြားရတာကို အေပ်ာ္ဆံုးပဲလို႔ မၾကာမၾကာေျပာျပတတ္ပါတယ္။ ၾကိတ္ျပီးခ်စ္ အိပ္မွ နမ္းတတ္တဲ့ မိခင္ရဲ့ အနမ္းကို အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး အနမ္းခံရတာလဲ သူမ ဘ၀မွာ အၾကည္းႏူးဆံုးနဲ႔ အရမ္းလွပတဲ့ ညေတြပဲေပါ့။ျပည့္စံုျခင္းေတြပိုင္ဆိုင္ထားေပမယ့္ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္ေတြကို လက္ေတြ႔ဘ၀မွာခ်ျပဖို႔ ၀ါသနာဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ရင္ထဲမွာေသာ့ခတ္ထားခဲ့ရတယ္။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အတြက္ မိခင္ရဲ့ တုတ္ခ်က္ေပါင္းလဲမနဲခဲ့ပါဘူး။သူမေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့ မိခင္က ပညာေရးအျပင္ ဘယ္အရာမွ စိတ္၀င္စားဖို႔မလိုဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔တင္ ေက်ာင္းနံရံ့ကပ္စာေစာင္ေတြမွာသူမ ေရးတဲ့ ကဗ်ာေတြ စာေတြလဲ ေၾကကြဲစြာႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားခဲ့ရတယ္။သမီးေကာင္းစားေရးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာတစ္ကိုယ္တည္း အထီးက်န္စြာ အေဆာင္သူျဖစ္ျပီး အေဆာင္ရဲ့ ထမင္း ဟင္းနဲ႔ ဘ၀ကိုႏွစ္ေတြအမ်ားၾကီးေက်ာ္ျဖတ္ ပညာေတြသင္ရင္း မၾကာမၾကာမိခင္ပို႔ ေပးတတ္တဲ့ သူမ အၾကိဳက္အစားအစာေတြကို စားရင္း မ်က္ရည္ေတြလဲ

က်ဖူးခဲ့တယ္။ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ မိခင္အနားေနျပီး အတိုးခ်ခ်စ္ျပရတဲ့ ေန႔ ရက္မ်ားႏွင့္ ညည မိခင္အေပၚခြအိပ္ရတဲ့ အရသာေတြဟာ သူမ ဘ၀မွာ တန္ဖိုးျဖတ္မရတဲ့ ၾကည္ႏူးစရာအခ်ိန္ေလးေတြပဲေပါ့။

 အခ်ိန္ဆိုတာ ေရခဲတံုးကို အပူကတေျဖးေျဖး   ဖဲ့ယူ၀ါးမ်ိဳသလိုပါပဲ ကုန္မွန္းမသိကုန္လြယ္လြန္းလိုက္

တာ။ တရြာမေျပာင္းသူေကာင္းမျဖစ္ဆိုတဲ့ စကားကို နားေယာင္တတ္တဲ့အေမက သူမကိုတျပည္တရြာမွာ ပညာေတြရွာဖို႔ဆိုျပီး အလြမ္းေတြထုပ္ပိုးျပီး သူႏွင့္ေ၀းရာကို မ်ည္ရည္ေတြရင္းျပီးပို႔လိုက္ပါတယ္တဲ့။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ စာေပပညာကို ဆံုးခန္းတိုင္မသင္ႏိုင္ေပမယ့္ ဘ၀ပညာေတြကိုေတာ့ အေမာေတြနဲ႔ သူမ သင္ယူလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။   ေန႔ရက္ေတြကို တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္စြာ မိခင္ရဲ့ အေ၀းမွာျဖတ္ေက်ာ္ေနရင္း

ဘ၀ဆိုတာ အလြမ္းသက္သက္ပဲလားလို႔ေတာင္သူမေ

တြးခ်င္ေတြးေနပါလိမ့္မည္။တခါတေခါက္ေလာက္ မိခင္ဆီျပန္တဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ဘ၀မွာေမာသမွ် ပင္ပန္းသမွ်ေတြေပ်ာက္ျပီး မိခင္ရဲ့ ၾကင္နာမႈေတြကို ငယ္ငယ္တုန္းကထက္ကို သူမ ပိုခံစားမိတယ္လို႔ အားတဲ့အခ်ိန္တိုင္း အေပ်ာ္မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ေျပာျပတတ္ပါတယ္။

 သူမ ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ စေတြ႔တုန္းက သူမ ကိုအရမ္းမာနၾကီးတဲ့မိန္းမ တစ္ေယာက္လို႔ထင္မိတာကို ရိုးသားစြာ ၀န္ခံပါသည္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စကားေျပာလဲေကာင္းေကာင္းျပန္မေျပာဘူး ႏႈတ္ဆက္လဲ မသိသလိုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္အျမင္ကတ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းဘ၀မွစ ခ်စ္သူအလယ္ ဇနီးမယားအျဖစ္ ဘ၀ႏွစ္ခုကို ဘ၀တစ္ခုေပါင္းသည့္အထိ သူမ အေၾကာင္းကို တေျဖးေျဖးသိလာရာမွ သူမ မာနၾကီးျခင္းမဟုတ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက

တစ္ေယာက္တည္းေနရတာမ်ားေသာေၾကာင့္လူေတြကို ေၾကာက္ေနျပီး စကားေျပာရမွာမရဲေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

သိလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္စြပ္စြဲခ်က္ကို ေနာင္တရမိပါသည္။

သူမႏွင့္ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္ခရီးလမ္းသည္ ေျဖာင့္ျဖဴးသာယာေသာ စိန္စီထားေသာလမ္းမဟုတ္။ သို႔ေသာ္ တစ္ဦးေလွ်ာက္မယ့္ လမ္းမွ ခ်ိဳင့္ရွိေနရင္ တစ္ေယာက္က သစၥာေျမမႈံေလးေတြ ဖို႔ေပးျပီး အျပန္အလွန္ခရီးဆက္ၾကတယ္။ သြားမယ့္ လမ္းက ျပတ္ေနရင္ ႏွလံုးသားကို တံတားထိုးေပးျပီး လိုရာခရီးကို ေရာက္ေအာင္ေလွ်ာက္ၾကတယ္။၀ိုင္ခ်

ိဳခ်ိဳေတြမေသာက္ႏိုင္ေသးတဲ့ ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့ဘ၀မွာ ေမတၱာရည္ေတြ အျပန္အလွန္တိုက္ျပီး ဘ၀ကို အေမာေတြေျပေစခဲ့တယ္။ နားလည္ေပးမႈေတြ ထမ္းပိုးရလြန္းလို႔ သူမ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေလးေလး တစ္ခ်က္ေလးမွ အျပံဳးမပ်က္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ေလညွင္းၾကားမွာ ေလေျပရဲ့ အရသာကို သူမ ခံစားတတ္သလို မုန္တိုင္းၾကားထဲေရာက္လဲဟန္ခ်က္မပ်က္ပဲကြ်န္ေတာ့္လက္ကို  ျမဲျမဲကိုင္ျပီး ေလေျပလာသည့္အထိေစာင့္ႏိုင္သည့္သူပါ။

သူမဟာ ယုန္အသဲစားျပီးေမြးဖြားသလားထင္ရေအာင္ ေၾကာက္တတ္ေပမယ့္ အမွန္တရားအတြက္ဆို က်ားရဲေတာကို အေဖာ္မပါပဲ ေအးေအးေဆးေဆး တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ျဖတ္ေက်ာ္ရဲသူလို႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာရင္ သင္ ယံုပါ့မလား။ ကံၾကမၼာအလွည့္အေျပာင္းေၾကာင့္ စားစရာက ၾကက္သားက ၾကက္ဥျဖစ္သြားတတ္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ သူမက ၾကက္ဥတစ္လံုးရွိရင္ တစ္လံုးျပဳတ္ ေလးစိပ္ စိပ္

တစ္စိပ္ကို သူစားျပီး သံုးစိပ္ကို ကြ်န္ေတာ့္ကိုေကြ်းျပီး စားရတဲ့ ၾကက္ဥတစ္လံုးအတြက္ ဘုရားရွင္ကို ေက်းဇူးတင္တတ္သူလဲ သူမ ပါပဲေလ။ ခ်ဴခ်ဴခ်ာခ်ာ လူျဖစ္လာရတဲ့ သူမဘ၀မွာ ေနထိုင္မေကာင္းလို႔ သူမ မေလွ်ာ္မဖြတ္ႏိုင္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္လစ္ရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အ၀တ္အစားေတြကို ေသခ်ာေလွ်ာ္လွန္း မီးပူတိုက္ျပီး အစီအရီထားတတ္တဲ့

သူမကို ဂရုဏာေဒါသနဲ႔ဆူရင္ ေမာင္ မရွိတုန္းသက္သာလာတာနဲ႔ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈလဲျဖစ္ေအာင္ ၂ရက္စာေလာက္ေလးေလွ်ာ္ထားတာပါလို ႔ အတြန္႔တက္ပါလိမ့္မည္။သူမ ကြ်န္ေတာ့္ကိုစည္းေတြေဘာင္ေတြနဲ႔မထားတတ္ေပမယ့္ စည္းေက်ာ္ ေဘာင္လြတ္မွာကိုေတာ့ စိုးရိမ္ျပီး မိခင္တစ္ေယာက္လို ေလေျပေအးေလးႏွင့္ ေျပာျပတတ္ပါသည္။ သူလိုခ်င္တာရွိလွ်င္လဲ မေတာင္းဆိုတတ္ပဲ
ဟိုဟာေလးက လွလိုက္တာ ဒီဟာေလးက မိုက္တယ္ေနာ္ဆိုျပီး ညီမတစ္ေယာက္က အကိုအေပၚကို ခြ်ဲသလိုေလးႏွင့္ေျပာျပတတ္တာလဲ ကြ်န္ေတာ့္ ညီမေလး သူမပါပဲေလ။ အတုျမင္အတတ္သင္မေကာင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္ေတြ အိမ္လာမ်ားရင္ေတာ့ သူမက အမၾကီးတစ္ေယာက္လို အမုန္းခံျပီး ေဘာ္ေဘာ္ေတြကိုလဲ ေကာလြတ္တတ္ပါတယ္။ သူမနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ဟာ လင္မယားဆိုေပမယ့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးက သူငယ္ခ်င္းလိုေနတာကမ်ားပါတယ္။ သူမ မိခင္ဆီကို ဖုန္းဆက္ရင္လဲ ကြ်န္ေတာ္သူ႔အေပၚၾကင္နာေၾကာင္း ခ်စ္ေၾကာင္း ဘယ္လို အလိုလိုက္ေၾကာင္းနဲ႔ တစ္ခါတေလ သူမ ေနထိုင္ေကာင္းေၾကာင္းေတာင္မေျပာ ျဖစ္ပဲ ဖုန္းက်သြားတတ္တာ အခါခါပါပဲေလ။
ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္သြားခ်ိန္ဆို သူမ တစ္ေယာက္တည္း အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္ရင္း ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ထဲမွာအဆင္ေျပပါ့ မလား ဘာလား ညာလား အေတြးေပါင္းစံုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ျပန္လာမယ့္လမ္းကို

ထြက္ထြက္ျပီးေမွ်ာ္ေနတတ္ပါသည္။ႏွစ္ေယာက္တည္း ညဘက္ အိပ္မေပ်ာ္လွ်င္လဲ ကြ်န္ေတာ္လက္ကိုဆြဲ ၀ရန္တာကိုထြက္ ၾကယ္ေလးေတြကိုၾကည့္ျပီး ကေလးတစ္ေယာက္ ေရတြက္ေနတတ္တဲ့သူမကို အရူးမေလးလို႔ ေခၚလွ်င္ ေက်နပ္စြာ ၾကည္ႏူးစြာ သူ႔နာမည္ေလးက လွတယ္ေနာ္လို ေျပာတတ္ပါတယ္။ တခါတေလ တေရးႏိုးလို႔ သူ႔ကိုၾကည့္လို႔ေဘးနားမွာမရွိရင္ လိုက္ရွာၾကည့္ မ်က္မွန္ကိုတပ္ လက္ေတာ့အနားမွာ ျပံဳးလိုက္ရီလိုက္နဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း အလုပ္ရႈပ္ေနတတ္ပါသည္။ မီးဖြင့္ပါ့လား မ်က္လံုးထပ္ပ်က္ေနအံုးမယ္လို႔ေျပာလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းပဲ မီးဖြင့္ရင္ ေမာင္ႏိုးသြားမွာစိုးလို႔ အိပ္ေနရင္း ကဗ်ာေလးတစ္ေၾကာင္းရတာ ထမွတ္ရင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေျပာေနတာလို႔ အဆူခံရေတာ့မယ့္ကေလး အဆူမခံဖုိ႔အေရး ေလေျပေသြးေနသလိုပါပဲေလ။

ဘ၀မွာလိုအပ္ခ်က္ေတြအရမ္းမ်ားေပမယ့္ တကယ့္အစစ္အမွန္လိုအပ္ခ်က္က လက္ခ်ိဳးေရးတြက္ၾကည့္လို႔ ရမယ္ထင္ပါတယ္ ။ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ရဲ့ အစစ္အမွန္လိုအပ္ခ်က္ထဲမွာ သူမ တစ္ေယာက္လဲပါပါတယ္။သူမဟာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဘုရားေပးတဲ့ဆုတစ္ခုပါပဲေလ။ကြ်န္ေတာ့္ ဘာေတြလိုအပ္ေနလဲ ဘာေတြမေက်မနပ္ျဖစ္ေနလဲ ဘာစားခ်င္လဲ အစစအရာရာကို သူမ ကသိေနတယ္။ဘာေၾကာင့္သိလဲ ေမးၾကည့္ဖူးတယ္ အေျဖကရွင္းရွင္းေလးပဲ ေမာင္က ကြ်န္မရဲ့ မွန္ေလး တဲ့ေလ။ကြ်န္ေတာ္လဲ သူ႔ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို ဒီထက္ပိုျပီး ျမင္ႏိုင္ေအာင္ ပိုၾကိဳးစားၾကည့္ရဦးမယ္။

ဘာလိုလိုနဲ႔ ဒီအခ်ိန္ဆို အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္း သူမ ၀ရန္တာကိုထြက္ျပီး ၾကယ္ေတြကိုေရတြက္ရင္း ကြ်န္ေတာ့အျပန္လမ္းကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေလာက္ျပီေပါ့။

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္