အခ်စ္ ဆံုး

Saturday, 19 November 2011

Posted by လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ at 11:51

ငါဟာမင္းရဲ့ အခ်စ္ဦး မဟုတ္ဘူးဆိုတာ

ရူးေနတဲ့သူေတာင္ သိပါတယ္

အခ်စ္ဦးမျဖစ္ခဲ႔ရလို႔

အလယ္တန္းဘ၀နဲ႔

မင္းရဲ့ အခ်စ္ေျခစစ္ပြဲကို၀င္ခဲ႔ေပမဲ့လဲ

အခ်စ္ေတာ္ေဟာင္း ေရာင္းရင္းမ်ားက

ေက်ာနံပါတ္ျပ

စီနီယာ ၀ါအရနဲ႔

ငါ့ရင္ကို ေလွာင္ျပံဳးမ်ားနဲ႔

ဇုန္ကန္ခံရလို႔

ပြဲစဥ္နားျပီး

ဒဏ္ရာ ဗလပြနဲ႔

ေဘးထြက္ထိုင္ခဲ႔ရသူပါ ။

ခ်စ္ဦး ခ်စ္လယ္ ျဖစ္ခြင့္မရေပမဲ႔လဲ

ဖူးစာေရးနတ္ရဲ့ မ်က္ႏွာသာေပးမႈ႔ေၾကာင့္

မင္းရဲ့ ခ်စ္ဆံုးျဖစ္ခြင့္ရလို႔

ရူးမတတ္ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးပါတယ္

အဆံုးသတ္ရဲ့ အခ်စ္တစ္ခုမွာ

အိပ္ေပ်ာ္မယ္လုပ္တုန္း

ငါရခဲ့တာ မင္းရဲ့ အဆံုးသတ္အခ်စ္မဟုတ္ပဲ

ဆံုးပါးေနတဲ့အခ်စ္ဆိုတာ

မင္းအမူအရာေတြက

ငါ့ကို ေျခာက္လွန္႔လို႔

မင္းရဲ့ ဆံုးပါးေနတဲ႔ အခ်စ္နဲ႔အတူ

ငါ့ရဲ့ သံုးမရေတာ့တဲ့ ႏွလံုးသားကို

ေသာင္ျပင္ ေနပူပူမွာ

က်ီးထိုးထိုး ေခြးစားစား

လြင့္ပစ္လိုက္ပါျပီ ။

(လြန္ခဲ႔ေသာ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္မွ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ကိုသက္အတြက္ အမွတ္တရေရးခဲ့ဖူးေသာ ကဗ်ာေလးကို ျပန္လည္တင္ျပပါသည္။)

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္

6 comments:

လမင္းငယ္ said...: ကဗ်ာေလးကေဟာင္းေနေပမဲ့
အသက္၀င္ေနေသးပါတယ္
အားေပးသြားပါတယ္; 19 November 2011 at 12:32
Anonymous said...: ဆံုုးပါးေနတဲ့ အခ်စ္နဲ႕
သံုုးစားမရေတာ့တဲ့ နွလံုုးသားရဲ႕
အခ်စ္ ဆံုုး ကဗ်ာေလးခံစားအားေပးသြားပါတယ္

camomilla; 19 November 2011 at 13:41
မဒမ္ကိုး said...: ေတာ္ေသးတယ္ ေတာ္ေသးတယ္ ကိုသက္ကယ္လို႕ေနာ္ း)

မဒမ္လြင္ျပင္ကိုမ်ားေစာင္းသလားလို႕ း); 19 November 2011 at 16:01
ကိုရင္ said...: အင္း..ခက္ေတာ့တာပဲ..မဒမ့္ကို ထိန္းမနိုင္ပါဘူးဆိုေန သူေဆာ့ဖို႔ တစ္အိမ္ေတာင္ တိုးလာေနပါလား..
ဒုကၡ..ဒုကၡ; 19 November 2011 at 16:41
လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ said...: မဒမ္လြင္ျပင္ကိုမ်ားေစာင္းစရာလား
သူေလးက လြင္ျပင္ အသက္ လြင္ျပင္ဘ၀
လြင္ျပင္ျမတ္ႏိုးရာ လြင္ျပင္ သဲတံုးေလးကို ဟင့္
ထင္စရာလားေနာ္; 19 November 2011 at 20:26
ေမာင္ဘုန္း said...: ကဗ်ာေလးေကာင္တယ္ဗ်ာ ...; 20 November 2011 at 02:52