သို႔.......လြင္ျပင္

အသက္သာၾကီးလာတယ္
အမွားေတြက မ(နဲ)သြားတဲ့အျပင္
ပိုပိုမ်ားျပီး ပိုပိုမွားလာတယ္
ပိုပိုမွားတာကို လိုလိုလားလား
ဆက္မွားေနေလေတာ့
ေလာကအလယ္မွာ တန္ဖိုးမဲ့တဲ့
လူလို႔ေခၚယံု လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ေနတာလား  ။

အသိတရားေတြကလဲ
သတိထားေနမွပဲ
ပိုပိုသတိကင္းမဲ့လာသလိုပဲဆိုေတာ့
ဘာမွ အသံုးမ၀င္တဲ့ မာနေတြကို
ေန႔စဥ္အေရာင္တင္ရင္း
ငါတရားမဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ေနတာလား ။

စိတ္ဓါတ္ေတြကိုဖ်က္ဆီးေနတဲ့
အေပ်ာ္အေရျခံဳ
မေကာင္းဆိုး၀ါးအဖ်က္သမားေၾကာင့္လား
ၾကံ့ခိုင္းမႈ႔မရွိတဲ့ ငါ့စိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္လားမသိဘူး
အေပ်ာ္ေတြက တေျဖးေျဖး အပ်က္ဘက္သို႔ ကူးေျပာင္းေနျပီ  ။

မေန႔က လုပ္တဲ့အမွားကို
ဒီေန႔ၾကမွ ေနာင္တ ရတယ္
ရတဲ့  ေနာင္တ က တစ္ညအိပ္ေတာ့ ေပ်ာက္သြားတယ္
မနက္ျဖန္ဆက္မွားမယ္
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေနာင္တ ေတာမွာေျမာေနရင္း
စစ္မွန္တဲ့ ေနာင္တ မရွိခ်င္သူမ်ားလား  ။  

 ခိုင္မာပါတယ္လို႔
ေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြကလဲ
ေၾကြးေၾကာ္ေနေပမယ့္လဲ
အေရးေပၚ အထာမက်တဲ့
ကိစၥေသးေသးေလးေတြအတြက္နဲ႔ေတာင္
ယိုင္ႏွဲ႔ေနေလေတာ့

ဖေယာင္းခဲစိတ္ဓါတ္နဲ႔
ေန႔ညေတြကိုျဖတ္ေက်ာ္ခ်င္ေနသူမ်ားလား  ။

ဘာမွမရွိေသးတဲ့ဘ၀ကေန
ဘာမွမျဖစ္ေသးတဲ့ အေနအထားတစ္ခုကို
ဘာေတြမ်ားေက်နပ္ျပီး
ဘာအတြက္မ်ား မာန္တက္ေနရင္း
ဟန္ခ်က္ပ်က္ေနတဲ့ေျခလွမ္းတစ္စံုနဲ႔
မာယာမ်ားတဲ့ ေလာကလမ္းေပၚ ေလွ်ာက္ခ်င္ေနတာလား  ။

ေတြးမၾကည့္နဲ႔
ေျပးၾကည့္လိုက္ပါ
ကိုယ္ပိုင္သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြမွာ
မိဘအတြက္
ခ်စ္သူ ေဆြမ်ိဳးမ်ားအတြက္
သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္
ေနထိုင္ရာ ကမၻာေျမၾကီးအတြက္
တန္ဖိုးရွိသည့္ စာမ်က္ႏွာ
အသံုး၀င္သည့္ စာမ်က္ႏွာ
တစ္မ်က္ႏွာမေျပာနဲ႔
တစ္ေၾကာင္းေတာင္ရွိေသးရဲ့လားလို႔  ။

စာေတြေရးျပီး ေျဖမေတြးပါနဲ႔
အေျခအေနက
အမွားေတြ ျပင္ဆင္
မတတ္တာေတြ သင္ရမယ့္အခ်ိန္ပါ။(ေလာကပညာကို ဆိုလိုပါသည္)

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္