ကြ်န္ေတာ္ေရးတဲ့ စံပယ့္အေၾကာင္း(အိပ္မက္သခင္မေလးပန္းစံပယ္)

လႈိင္းၾကမ္း ေလရမ္း မုန္တိုင္းလမ္းၾကားထဲ အတၱေက်ာပိုးအိတ္မွာ စုတ္ျပဲေနတဲ့ မာနအပုပ္အသိုးအခ်ိဳ႕ ေလာဘမုဆိုးေတြၾကား ေျပးလႊားရတာမ်ားလြန္းလို႔

ပါးလွပ္လွပ္ ေမာဟ ဖိနပ္တစ္ရံ မာယာ၀တ္ရုံအေပါက္အျပဲနဲ႔လူတစ္ေယာက္အတြက္ နားခိုစရာ ေအးျမရိပ္ကို ရွာေဖြခရီးဆက္ရင္း........

ေမာပန္းလြန္းလို႔ ေလးလံတဲ့ ေျခတစ္စံုကို ေရွ႔မဆက္ႏိုင္ ျပာေ၀ေနတဲ႔ မ်က္၀န္းမွာ စိမ္းလန္းတဲ့ ေတာအုပ္ကို ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္ရင္း ကမၻာေလာက ကေန ခဏတာေတာ့ ငါထြက္ခြာသြားမိတယ္ထင္တယ္။ သတိထားမိတာက အသိတရားရဲ့ ၀င္ေလမွာ ေမႊးပံ်႔တဲ့ ရနံ႔တမ်ိဳး ထြက္ေလမွာလဲ တူညီတဲ႔ ရနံ႔မ်ိဳးမို႔ အျမင္အာရံုကို အားယူဖြင့္

ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သံေယာဇဥ္ျမက္ခင္းျပင္မွာ စိမ္းလန္းတဲ့ ပန္းေပါင္းစံုၾကားက ေမႊးပံ်႔တဲ႔ ရနံ႔နဲ႔ ငါ့အသက္ကိုဆက္ေပးခဲ့တဲ့ ပန္းရနံ႔တစ္မ်ိဳးကို အားယူထျပီး

ငါရွာေဖြေနေလရဲ့............။

 အေရာင္အေသြးစံုတဲ့ ပန္းအလွေတြၾကား ေဒါသကင္းကင္း မာနရွင္းရွင္းနဲ႔ စိတ္လက္ရွည္ရွည္ထားျပီး ငါရွာေဖြေနေပမယ့္ ထူးျခားစြာ ငါေမာပန္းမႈ႔ေတြေပ်ာက္ျပီး အားအင္သစ္ေတြရသလိုမ်ိဳး ငါဟာ ေပါ့ပါးလြတ္လပ္ျပီး ပန္းကေလး ရနံ႔နဲ႔နီးေလ ေျခးလွမ္းေတြက အဓိပၸါယ္ရွိသလို ခံစားရေလေလ။ ဒါဟာ ငါ့ဘ၀အတြက္ စစ္မွန္တဲ့ ရွာေဖြမႈနိဒါန္းပါပဲေလ။

 ၀င္သက္ ထြက္သက္တိုင္း ရနံ႔က ပိုေမႊး ရင္ခုန္သံစည္းခ်က္ကပိုမွန္ မ်က္၀န္းနဲ႔

၀င္သက္ထြက္သက္ေတြပူးေပါင္းျပီး ငါ့ဘ၀ရဲ့ ေမွာ္ဆန္တဲ့ပန္းမ်ိဳးမဟုတ္သလို ႏွလံုးသားရဲ့ ေတာ္၀င္ပန္းဟာ လက္တစ္ကမ္းက စိမ္းစိုတဲ့ျမက္ခင္းထက္စိမ္းစိုမႈသခင္အရြက္စိမ္းေတြျခံရံ အေျခခိုင္တဲ့ ပင္စည္သြယ္သြယ္ေလးေတြရဲ့ ထိပ္ဖ်ားက ျဖဴစင္တဲ့ သရဖူေပါင္းမ်ားစြာ ပြင့္ဖတ္ေတြက အေတာင္ေညာင္းလို႔နားေနတဲ့ ခိုျဖဴေလးမ်ားအလား ပန္းပြင့္ပန္းခိုင္ေတြနဲ႔ ပန္းရံုေလးကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ အသက္ရႈရပ္တန္႔သြားသည့္အလား ရင္ခုန္သံက ျမန္လြန္းေနလိုက္တာ။ ဒူးတုန္ေနေပမယ့္  ႏွလံုးသားေျခတစ္စံုရဲ့ေခၚေဆာင္ရာလိုက္ရင္း တိုးတိုးေလး ကပ္ေမးမိတယ္။ သူကလဲ ရိုးရိုးေလးပဲျပန္ေျဖပါတယ္ ပန္းစံပယ္တဲ့။

အေမွာင္ေတြၾကားကေဆာင္ယူလာတဲ့ ငါ့ခႏၶာကိုယ္က ေမႊးပ်ံတဲ့ ပန္းရနံ႔နဲ႔ ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။

 စံပယ္ပန္းေလးေဘးမွာ ထာ၀ရေမွးစက္ခ်င္လိုက္တာ။ ငါ့အေတြးေတြကို သူ သိေနလားပဲ ငံုေနတဲ့ ပန္းဖူးေလးတစ္ခု ပြင့္လႊာေလး ဟ သြားတာ ငါျမင္လိုက္တယ္။ ဒါဟာ ပန္းေတြရဲ့ အျပံဳးလား ။ တကယ့္ကို ျဖဴစင္လြန္းတဲ့ အျပံဳးပဲ တသက္တာမွာ ပထမဦးဆံုးျမင္ဖူးတဲ့ ရိုးသားတဲ့ အျပံဳးေလးတစ္ပြင့္ေပါ့။ေန႔ညေတြတိုင္းမွာ ပန္ရံုေလးေဘးမွာေနရင္း ပန္းကေလးရဲ့ စိတ္ရင္းေစတနာစကားေတြကိုၾကားနာရင္းနဲ႔ အခုဆို ငါ့ဘ၀မွာ

ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္အသစ္တစ္ခုထပ္ရျပန္ျပီ။

ေက်းဇူးပါ ပန္းကေလးရယ္။ တကယ္ဆိုနင့္ရင္ထဲမွာျဖဴစင္လြန္းလို႔ ပြင့္တဲ့ပန္းအေရာင္ကပါဓါတ္ကူးျပီး ျဖဴသြားသလားလို႔ မၾကာမၾကာေတြးမိတယ္။

အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့ စံပယ္ပန္းေလးကို ငါ့ဘ၀ထက္ ျမတ္ႏိုးတြယ္တာ ခ်စ္မိေနျပီဆိုတာ

ငါ့ႏွလံုးသားက အသက္ရွဴတိုင္းငါ့ကို အသိေပးေနေပမယ့္  ပန္းစံပယ္ေလးကေတာ့ ဘယ္လိုခံစားေနသလဲဆိုတာ သိခ်င္ေပမယ့္ မေမးမိေအာင္ၾကိဳးစားရင္း ပန္းရံုေလးကို လံုျခံဳစြာ ႏွလံုးသားနဲ႔မိုးျပီး ေမတၱာရည္ေတြ ျဖန္းေပး သူ႔ဆီက ဘာသာျပန္မယ့္ စကားတစ္ခြန္းကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္းေပါ့............။

(ေက်းဇူးတင္လႊာ။    ။ကြ်န္ေတာ္စာေရးျဖစ္ေအာင္ အခ်စ္ေတြေပး ဘ၀တစ္ခုလံုးယံုၾကည္စြာ အပ္ႏွံထားေသာ ခ်စ္ဇနီး စံပယ္ခ်ိဳ ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္မေရးတတ္တဲ့ အက္ေဆးေလးေတြကို ေရးျဖစ္ေအာင္ တိုက္တြန္းျပီး မအားလပ္သည့္ၾကားက စာေတြပါျပင္ေပးေသာသူငယ္ခ်င္းအား အရမ္းကို ေက်းဇူးပါ)

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္