ငါ့ရဲ့ ဒီဇင္ဘာ

ႏွစ္တစ္ႏွစ္လဲအဆံုးသတ္

ႏႈတ္ဆက္ေတာ့မယ္

ခ်မ္းေအးမႈ႔က တင္ေျမာက္တဲ့

ဒီဇင္ဘာဘုရင္ရဲ့ အျပံဳး

ႏွင္းမႈန္ေတြကလဲ ညခ်မ္းေလးကို ေစာင့္ေရွာက္လို႔

ေႏြရာသီက မင္း၀ယ္ေပးတဲ့

အေႏြးထည္ျဖဴျဖဴေလးကလဲ

ငါ့နားအျမဲကပ္ခြင့္ရလို႔

ေက်းဇူးပါ ဒီဇင္ဘာတဲ့  ။

ႏွင္းစက္ေတြ သစ္ရြက္ေပၚေျပးေဆာ့ေနတုန္း

ပန္းပြင့္ကေတာ့ ပြင့္ဖတ္ၾကားက

ႏွင္းမႈန္းေလးေတြေပ်ာက္သြားမွာစိုးတဲ့

စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ေပါ့

ျမက္ပင္စိုစိုၾကားမွာ

ႏွင္းမိုးေတြငိုသံေတာ့ ဘယ္သူၾကားႏိုင္မလဲေနာ္  ။

ေဆာင္းနံနက္ အေအးဒဏ္ကို

ေၾကာက္ေနတဲ့တတ္တဲ့ ငါ့လက္တစ္စံုက

ေႏြးေထြးမႈ႔နဲ႔ ႏွစ္သိမ့္ေပးတဲ့

ထက္ျမက္တဲ့ မင္းဖ၀ါးေႏြးေႏြးေလးကို

ဘ၀အတြက္ ထာ၀ရပိုင္ဆိုင္ထားမွေတာ့

ဘာကိုေၾကာက္ေနအံုးမွာလဲ  ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ခ်ယ္ရီေတြ ပြင့္မပြင့္ေတာ့ငါမသိဘူး

မင္းၾကိဳက္တတ္တဲ့ စံပယ္ရံုေလးေတာ့

အိမ္ေရွ့မွာငါပ်ိဳးထားလို႔

ဖူးသူကဖူး ပြင့္သူကပြင့္

အျငင္းပြားျပီး နင့္ေခါင္းထက္

သူ႔ထက္ငါအရင္ေရာက္ခ်င္ေနလိမ့္မယ္  ။

ႏွင္းရည္ေတြ စိုရြွဲေနတဲ့

ဦးေခါင္းထက္ကို ထီးမိုးေပးလို႔ အဆင္မေျပေပမဲ့

ငါ့လက္၀ါးေလးကေတာ့

မခိုင္းပဲ မေခါင္းထက္မွာ

ေနရာယူ ကာကြယ္ေနပါ့လား  ။

ႏွစ္ေဟာင္းေပမဲ့

မင္းကိုခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ကေတာ့

ေသဆံုးေတာင္ 

မေျပာင္းလဲ မေဟာင္းပဲနဲ႔

ထာ၀ရရင္မွာ တည္ရွိေနမွာပါ ခ်စ္သူရာ ။ 

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္