ႏွလံုးသားဧည့္သည္ ႏွလံုးသားသရဲ

              
      အေနာက္ဘက္စြန္းစြန္းဆီမွ ေရွြအိုေရာင္ ေနလံုးၾကီးဟာ ေန႔ခင္းဘက္က ေတာက္ပထြန္းလင္း ပူေလာင္ျခင္းအလင္းတန္း မာန္မာနေတြခ၀ါခ်ျပီး တေျဖးေျဖးေမွးမိန္ကာ ကမၻာေလာကၾကီးကထြတ္ခြါဖို႔ ႏႈတ္မဆက္ခ်င္ဆက္ခ်င္နဲ႔ေပါ့။ေနလံုးၾကီးကိုၾကည့္ျပီး ကြ်န္မလည္း
၀မ္းသာသလိုလို ၀မ္းနည္းပူေဆြးသလိုလို ဒြိဟစိတ္နဲ႔ ၀မ္းသာတာက ပူေလာင္မႈ႔ေတြေပးျပီး အေ၀းထြက္သြားလို႔ ၀မ္းနည္တာက ႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ ေနလံုးမ်က္ႏွာဟာ ကမၻာေျမကိုမခြဲခ်င္မခြါခ်င္သံေယာဇဥ္အမွ်င္တန္းေလးကို ကြ်န္မေတြ႔ရွိခံစားရလို႔ပါပဲေလ။ဒီလိုနဲ႔ ႏွလံုးသားကို ထပ္ျပီးမနာက်င္ေအာင္ မေတြးဘူး မစဥ္းစားဘူးလို႔ ဦးေႏွာက္ကို အထပ္ထပ္ကတိေပးထားတဲ႔ ကတိစကားကို ႏွလံုးသားက စတင္ေဖာက္ဖ်က္ျပီး ဆိုးရြားနာက်င္ မလွပတဲ့သူ႔ရဲ့ အခ်စ္စာမ်က္ႏွာကို တရြက္ခ်င္း လွန္ၾကည့္ဖို႔ အားသန္ေနေလရဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြ မ်ာမ်ားစားစားမရွိတဲ့ အခ်စ္စာမ်က္ႏွာဟာ တရြက္ခ်င္း စိတ္၀ိညာဥ္အတူလြင့္ေျမာသြားပါေတာ့တယ္ ။

                      လက္ရွိကြ်န္မအသက္က ၂၈ႏွစ္ျပည့္ျပီးသြားပါျပီ ငယ္စဥ္အခါက အခ်စ္ဆိုတဲ့ ဧည့္သည္ဟာ တၾကိမ္တခါေလးမွ တံခါးေခါက္ျပီး ၀င္လည္ဖို႔မေတြးခဲ့ဘူးထင္ပါတယ္ ဒါကလဲ ႏွလံုးအိမ္ေလးဟာလွပျပီး ျပည့္စံုတယ္ထင္လို႔ မာန္မာနေတြျခံရံျပီး အခ်စ္ဧည့္သည္မ၀င္ရလို႔ ႏွလံုးသားတံခါးမွာ ခ်ိတ္ထားလို႔ထင္ပါရဲ့ရွင္။မွတ္မွတ္ရရ ကြ်န္မႏွလံုးသားကို အေၾကာက္အလန္႔မရွိေပမဲ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔လာေခါက္တဲ့သူရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မအသက္၂၅ႏွစ္ရွိေနပါျပီ။"ေမာင္"ဟာကြ်န္မႏွလံုးသားထဲ မဖိတ္ေခၚပဲ အရဲစြန္႔၀င္လာတာကေတာ့ ေလးလႈိင္းထဲကေပါ့ ေလးလႈိင္းထဲမွာ ခ်စ္ျခင္းေတြ မုန္းျခင္း ေၾကကြဲျခင္း ခံစားခ်က္ေတြရွိလိမ့္မယ္လို႔ ထိုအခ်ိန္တုန္းက ကြ်န္မမသိခဲ့ပါဘူး။ေလလႈိင္းမွတဆင့္ ခင္မင္မႈ႔နဲ႔အစျပဳ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ့ခ်ီေႏွာင္ တြယ္တာတာေတြထပ္ရစ္ဆိုေတာ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့ စာမ်က္ႏွာစတင္ပံုႏွိပ္ရေတာ့တာေပါ့။

                      ျပည့္စံုလွျပီးထင္ထားတဲ့ ကြ်န္မ ဘ၀အိမ္ေလးဟာ အခ်စ္ဧည့္သည္ေရာက္လာမွပဲ တကယ့္ကို အစစ္အမွန္ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရြွင္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ႏွလံုးသားေဂဟာေလးလို႔ စတင္သိလိုက္ရပါတယ္ အခ်စ္ဆိုတဲ့ ကစားပြဲတြင္းကို ပထမဆံုးအၾကိမ္၀င္ကစားဖူးတဲ့ ၂၅ႏွစ္ရွိတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္မွာ ရွက္ရြ႔ံျခင္း သိမ္ငယ္ျခင္း ရိုးသားစြာယွဥ္ျပိဳင္ျခင္းေတြနဲ႔ အတူ ၾကည္ႏူး ရင္ခုန္ ေပ်ာ္ရြွင္ျခင္းေတြကလဲ အႏႈိင္းမဲ့ေပါ့။ကစားပြဲမွာ သာယာၾကည္ႏူးစြာ ကခုန္ေနတုန္း ဘ၀ကို သိမ္ငယ္၀မ္းနည္လို႔ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကိုေထာင္ျပျပီး သူထြက္ခြါဖို႔ျပင္ဆင္ေနတယ္ဆိုတာကို ခပ္အအ ကြ်န္မတစ္ေယာက္အစကမသိခဲ့ရိုးအမွန္ပါ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေတြ႔ေနက်ေနရာေလးမွာ ေမာင္ ကေပၚလာလိုက္ေပ်ာက္သြားလိုက္ အေၾကာင္းရင္းကိုေမးေတာ့လဲ မိသားစုအဆင္မေျပမႈ႔ေတြ ျငီးတြားေနျပီး အခ်စ္ဆိုတဲ့ စကားလမ္းေၾကာင္းေပၚေတာင္မေရာက္တာၾကာခဲ့ပါျပီ အခုဆို ေမာင္ လံုး၀ကိုေရာက္မလာေတာ့ ေမာင္နဲ႔စတင္ဆံုဆည္းရတဲ့ ေန႔ရက္မွစလို႔ ေပ်ာ္ဖူးတဲ့ေန့ေတြအလယ္ ေၾကကြဲတဲ့ ညေတြအဆံုးျပန္ဖတ္ျပီး ရီလိုက္ ငိုလိုက္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကီးဘုတ္နဲ႔ မ်က္ရည္ေတာင္ ဆံုဆည္းခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။

                       ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ ႏွလံုးသားဧည့္သည္ဟာ ႏႈတ္ေတာင္မဆက္ပဲ တိတ္တိတ္ေလး ႏွလံုးသားတံခါးမွာ စာေလးညွပ္ျပီး အိမ္ေဂဟာမွ အျပီးတိုင္ထြက္ခြါသြားခဲ့ပါျပီ ထြက္ခြါသြားေပမဲ့ ျပန္လာႏိုးႏိုးနဲ႔ ေမွ်ာ္ရလြန္းလို႔ ႏွလံုးသားေတာင္ ပံုမွန္မဟုတ္ပဲ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ္ေလးျဖစ္ေနပါျပီ ေမာင္ရယ္။သူထားသြားတဲ့ စာေခါက္ေလးကို ေန႔စဥ္ဖတ္ျပီး လြမ္းရတာရက္ေပါင္းမနည္းေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္ဆံုးလက္ေဆာင္စာသားေလးေတာင္မ်ားမ်ားစားစားမေရးသြားဘူးေနာ္ "'မ''ေမာင့္'မိသားစုကအရမ္းဆင္းရဲလို႔ေမာင္မရွိရင္မျဖစ္လို႔ ရင္နာနာနဲ႔ပဲ မ ကိုထားခဲ့တာပါ အခ်စ္ဆိုတာ အစားထိုးလို႔ရေပမဲ့ အစားထိုးလို႔မရတဲ့မိဘအတြက္ဒီလိုဆံုးျဖတ္လိုက္တာပါ"တဲ့ ဒါကေတာ့ ဘ၀မွာ ႏွလံုးသားဧည့္သည္ရဲ့ ေနာက္ဆံုးစာေလးပါပဲ။

                    မခ်စ္ဖူးလို႔ ခ်စ္မိခဲ့ပါတယ္ ခ်စ္မိေတာ့လဲ ေၾကကြဲရတာေကာ လြမ္းရတာေကာစုေပါင္းျပီးရိုက္ခ်က္မွာ လူးလိမ့္ေနရေအာင္ခံခဲ့ရေတာ့ ေတာ္ပါျပီ အခ်စ္ဆိုေၾကာက္လြန္းလို႔ ႏွလံုးသားတခါးပိတ္အိပ္ေနတာေတာင္ ေၾကာက္တတ္သူကို သရဲပိုေျခာက္သလိုပဲ ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ့ ႏွလံုးအိမ္ကို အခ်စ္ဆိုတဲ့သရဲကေန႔စဥ္ရက္ရက္ဆက္လာေခါက္ျပီး ေျခာက္လွန္႔ေနျပန္ပါျပီ။
ဒုတိယအၾကိမ္ႏွလံုးသားတံခါးကိုလာေခါက္တဲ့ အခ်စ္သရဲေလးကေတာ့ အရင္တၾကိမ္ ဧည့္သည္ထက္သာတာကေတာ့ အသက္အရြယ္ကြာတာပါပဲ။သူနဲ႔ကြ်န္မ ၇ႏွစ္ကြာပါတယ္ ကြ်န္မကသူ႔ထက္ပိုၾကီးေပမဲ့ သူကကြ်န္မကို ကေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ အလိုလိုက္ အၾကိဳက္ေဆာင္ျပီးကြ်န္မမ်က္နာေလး ညိို႔ေနရင္ေတာင္ ေမတၱာေရျဖန္းျပီးလန္းေစတဲ့သူပါ။သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ၁ႏွစ္ေလာက္ေနလာျပီးကာမွ သူကရင္ခုန္သံကို ကြ်န္မနားဆင္ဖို႔ဖြင့္ဟခဲ့ပါတယ္။သံေယာဇဥ္ေတြ တြယ္ရစ္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားႏွစ္ခုဟာ အခ်စ္ကိုေၾကာက္တဲ့စိတ္ရိုက္ခ်ိဳးျပီး ေနာက္၁ႏွစ္အၾကာမွာ သူ႔ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ရိုးရိုးေလးပဲ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခဲ့ပါတယ္။သူဟာ ႏွလံုးသားဇြဲဆုေကာ အခ်စ္တုေကာပူးတြဲေပးအပ္ခံခဲ့ရတာေပါ့။

                    အခုေတာ့ ေနာက္တၾကိမ္ အခ်စ္ပင္လယ္ထဲကိုကြ်န္မ စိုးထိတ္စြာ ရင္ခုန္စြာ ရြက္လြင့္ခဲ့ပါျပီ။ဘယ္လိုကံၾကမၼာမုန္တိုင္းက ကြ်န္မအခ်စ္ေလွငယ္ကို ဖ်က္ဆီမယ္ဆိုတာေတာ့ ကြ်န္မမသိစိတ္နဲ႔ အိပ္ေရးပ်က္ေပါင္းမ်ားပါျပီ ။ခ်စ္ခဲ့ျပီးေတာ့မွလဲ ေနာက္တဆင့္တက္ ဘ၀ႏွစ္ခုကို ဘ၀တခုျဖစ္ဖို႔ ေမးခြန္းေလးေတြ ကြ်န္မေမးတတ္လာပါျပီ။ေမးလိုက္တိုင္းမွာလဲ သူကေရွာင္းတတ္ပါတယ္ ခ်စ္ျခင္းပန္းတိုင္ လက္ထပ္ျခင္းကို သူကအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ပယ္ခ်ပါတယ္။ေသခ်ာတဲ့အေျဖတစ္ခုေပးလို႔ေျပာရင္ မေရရာတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြပဲ ေျဖတတ္တာလဲသူပါပဲ။

                    ကြ်န္မနားလည္လာပါျပီ ေန႔စဥ္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး ပီတိေတြေ၀ေစတဲ့vzoေတာင္ ကြ်န္မမဖြင့္ေတာ့တာၾကာပါျပီ။ဘာေၾကာင့္လဲ လာမေမးပါနဲ့ သူသင္ေပးတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးနည္ ကြ်န္မသိေနပါျပီ တၾကိမ္တခါ ထားခဲ့ျခင္းခံရဖူးေသာ ကြ်န္မရဲ့ သနားစရာေၾကာင္းေသာ ႏွလံုးသားက ဒီတၾကိမ္ေတာ့ အရင္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြါသြားခ်င္ေနျပီထင္ပါရဲ့။
အတိတ္စာမ်က္ႏွာေတာင္ အဆံုးသတ္ဖတ္လို႔မျပီးေသး ကြ်န္မအသိတရား၀င္လာေတာ့ ေနမင္းၾကီးေတာင္ေပ်ာက္ကြယ္လို႔ လျခမ္းေလးဟာ ၾကယ္အစုေတြ၀န္းရံျပီး ကမၻာေလာကကို ျပံဳးျပျပီးေစာင့္ေရွာက္ေနပါေရာလား။

(သူငယ္ခ်င္းေလးအတြက္ မေရးတတ္ေပမဲ့ အမွတ္တရေရးခ်ျပတာပါ)

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္