ေက်းဇူးပါ အိပ္မက္ေလး

ေကာင္မေလးေရ

မင္း၀င္ေရာက္လာတုန္းက

ငါ့ႏွလံုးသားတံခါးဟာ

အတၱ မာန္မာန ယံုၾကည္ျခင္းကင္မဲ့စြာ

 ေသခ်ာေသာ့ခတ္ထားတာပါ  ။

အခ်စ္ဆိုတာ အေျပာလြယ္

အလြယ္ေျပာျပီး

လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ 

သူေတာင္းစားဆီက ခြက္တစ္လံုးေလာက္ေတာင္

တန္ဖိုးမထား တန္ဖိုးမဲ့စြာ

ခပ္ပ်က္ပ်က္ ႏွလံုးသားႏြံ႔မွာနစ္ခဲ့ဖူးတဲ့

လူတစ္ေယာက္အတြက္ကေတာ့

အခ်စ္ဆိုတာ 

လမ္းေဘး ကြမ္းယာဆိုင္လာေတာင္ထင္မိမွာပါ ။

ဂီတကို နားမလည္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ေရွ့မွာ

ဂစ္တာတီးျပလဲ တီးတဲ့သူလက္နာျပီး

နားေထာင္တဲ့သူကေတာ့ နားညည္းေနမဲ့တူတူ

ကိုယ္တိုင္းတီး ကိုယ္တိုင္ဆိုျပီး

ကိုယ္တိုင္နားဆင္တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲေလ ။

ကဗ်ာဆိုတာ

စာေရးပ်င္းတဲ့သူေတြ ေရးတဲ့

စာတိုေပစေတြလားလို႔ ေမးတတ္တဲ့လူအမ်ားကို

ခံစားမႈ႔ရင္ဘတ္ထဲက စကာလံုးေတြခ်ျပေနမဲ့အစား

ႏွလံုးသားခံစားမႈ႔ တခ်ိဳ႕တ၀က္ကို

နားလည္ေပႏိုင္မဲ့ လူအခ်ိဳ႔ေရွ့မွာ

ငါ့ကဗ်ာေတြ ေရးခ်တာက

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္တန္ဖိုးေပၚလြင္ေစတာေပါ့ ။

 

အေၾကာင္းစံုကို ေပါင္းဆံုျပီးေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့

မခ်စ္တတ္သူကို

အခ်စ္ငတ္ျပေနမဲ႔အစား

ခ်စ္တတ္သူကို

ဘ၀ေပးျပီး

အခ်စ္ရူးလို႔ေျပာခ်င္ေျပာပါေစ

မင္းတစ္ေယာက္ကိုပဲ

ငါ့အသက္ထက္ ခ်စ္သြားမယ္  ။

 

မင္း၀င္လာစတုန္းက

ငါ့ႏွလံုးသားတံခါးဟာ

သံုးမရပဲ သံေခ်းေတာင္တက္ေနပါျပီး

မင္းကေတာ့ေအးေအးေဆးေဆးပဲ

အခ်စ္ဆိုတဲ့ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းမသံုးေသးပဲ

ေလးျဖဴသီခ်င္းခပ္ေအးေအးေလးညည္းျပီး

သံေယာဇဥ္ သံေယာဇဥ္ဆိုျပီး

ႏွလံုးသား သံေခ်းေတြေဆး

ေႏြးေထြးတဲ့ လက္တစ္စံုကိုသံုး

ျပံဳးျပံဳးေလးပဲ

ရိုးသားျခင္းေသာ့တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔

ႏွလံုးသားေသာ့ခေလာက္ကို

ဖြင့္၀င္လာလိုက္တာ

ငါ့ႏွလံုးသားနန္းဟာ

အထီက်န္မႈ႔ေတြေပ်ာက္

သာယာမႈ႔ေတြေရာက္ျပီး

ခုေတာ့

အခ်စ္ဆိုတာ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့

ခံစားမႈ႔ရပ္၀န္းဆိုတာ

သင္ျပေပးတဲ့ အိပ္မက္ေလးကို

သူစိမ္းဆန္တယ္မထင္မွတ္ေစခ်င္ဘူး

စိတ္ရင္မွန္နဲ႔ ေျပာပါရေစလား

ေက်းဇူးပါ ခ်စ္သူ  ။

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္